Myself and Some Other Being: Wordsworth and the Life Writing

ویلیام وردزورث به‌عنوان نویسنده‌ای جوان که نه حرفه‌ای داشت و نه پولی، خود را متعهد به حرفه‌ای به عنوان شاعر کرد و آنچه را که معتقد بود سرنوشت او بود پذیرفت. اما حتی غول وردزورث، همانطور که دوست و همکارش ساموئل تیلور کولریج او را می نامید، شک داشت. دنیل رابینسون در من و برخی دیگر از موجودات، وردزورث جوانی را معرفی می‌کند که به اندازه هر نویسنده‌ای بلندپرواز و ناامن است که می‌کوشد به خود ثابت کند که می‌تواند به شاعر بزرگی تبدیل شود که می‌خواست. که کولریج، به همان اندازه باهوش و ناامن، معتقد بود که قبلاً بوده است.

من و یک موجود دیگر داستان تبدیل شدن وردزورث به وردزورث با نوشتن قطعات و پیش‌نویس‌هایی از آنچه در نهایت به پرلود تبدیل می‌شود، یک شعر حماسی اتوبیوگرافیک خطاب به کولریج که او آن را از عموم پنهان کرد و تنها پس از مرگش در سال 1850 منتشر شد. احساس فشار برای نوشتن بزرگترین شعر حماسی تمام دوران وردزورث، وظیفه‌ای که کولریج برای او تعیین کرده بود، می‌ترسید که از عهده این چالش برنیاید و در عوض به دنبال خاطرات و مطالبی می‌گشت که ممکن است با استفاده از قدرت تخیل‌اش به شعر بسازد. چیزی که او در آنجا یافت، وردزورث دیگری بود، نه دقیقاً خاطره جوانترش، بلکه «یک موجود دیگر» که می‌توانست آن را با گونه‌ای بدیع از زندگی‌نویسی که امیدوار بود زندگی نویسندگی‌اش را توجیه کند، تطبیق دهد. وردزورث با نوشتن درباره خود و آن موجود دیگر، یک حماسه زندگی‌نامه‌ای بدیع خلق کرد که شاهکاری است که او معتقد بود در نوشتن آن شکست خورده است.

با تمرکز بر این جوان و جاه طلب، رابینسون که در عین حال ناامن وردزورث در تلاش برای یافتن جایگاه خود در میان سایر نویسندگان است، به خوبی نشان می دهد که چگونه پیش درآمد ممکن است به عنوان یک نشخوار تحریک آمیز، آموزنده و الهام بخش در نوشتن زندگی خود عمل کند. رابینسون با تمرکز بر روند تجدید نظرهای بی پایان وردزورث، تجارت ادبی واقعی خلاقیت، وردزورث را به عنوان الگو و الهام بخش نسل بعدی نویسندگان معرفی می کند.

As a young writer with neither profession nor money, William Wordsworth committed himself to a career as a poet, embracing what he believed was his destiny. But even the “giant Wordsworth,” as his friend and collaborator Samuel Taylor Coleridge called him, had his doubts. In Myself and Some Other Being, Daniel Robinson presents a young Wordsworth, as ambitious and insecure as any writer starting out, who was trying to prove to himself that he could become the great poet he desired to be and that Coleridge, equally brilliant and insecure, believed he already was.

Myself and Some Other Being is the story of Wordsworth becoming Wordsworth by writing the fragments and drafts of what would eventually become The Prelude, an autobiographical epic poem addressed to Coleridge that he hid from the public and was only published after his death in 1850. Feeling pressured to write the greatest epic poem of all time, a task set for him by Coleridge, Wordsworth feared that he was not up to the challenge and instead looked inside himself for memories and materials that he might make into poetry using the power of his imagination. What he found there was another Wordsworth—not exactly the memory of his younger self but rather “some other being” that he could adapt for an innovative kind of life-writing that he hoped would justify his writing life. By writing about himself and that other being, Wordsworth created an innovative autobiographical epic of becoming that is the masterpiece he believed he had failed to write.

In focusing on this young, ambitious, yet insecure Wordsworth struggling to find his place among other writers, Robinson ably demonstrates how The Prelude may serve as a provocative, instructive, and inspirational rumination on the writing of one’s own life. Concentrating on the process of Wordsworth’s endless revisions, the real literary business of creativity, Robinson puts Wordsworth forward as a model and inspiration for the next generation of writers.