Musings on Mortality: From Tolstoy to Primo Levi

لئو تولستوی، توماس مان، فرانتس کافکا، ویرجینیا وولف، آلبر کامو، جورجیو باسانی، جی. ام. کوتزی و پریمو لوی—اینها نویسندگانی هستند که برومبرت آثارشان را به تصویر می کشد و دیدگاه های آنها را روشن می کند. در مورد معنای زندگی و وضعیت انسان. اما او نشان می دهد که در کار آنها چیزی بیش از علاقه فراگیر به مرگ و میر وجود دارد: آنها نه تنها از مرگ جسمانی بلکه از خطر مرگ اخلاقی و معنوی نیز نوشتند - و با پیشرفت قرن بیستم، آنها به طور فزاینده ای در مورد رویدادهای آسیب زا تأمل کردند. از زمان خود و احساس رو به رشد یک تراژدی تاریخی جمعی. او مبارزه فردی با مرگ را بررسی می کند، برای مثال، از طریق ایوان ایلیچ تولستوی و آشنباخ مان، در حالی که وی نابودی کل تمدن ها را در باسانی، کامو و پریمو لوی بررسی می کند. برای کافکا و وولف، به نظر می‌رسد نوشتن نوید رستگاری را دارد، اگرچه این وعده مبهم و حتی فریبنده تلقی می‌شود، در حالی که کوتزی، که درباره خشونت و آپارتاید آفریقای جنوبی می‌نویسد، عمیقاً نگران احساس رسوایی است. برومبرت در سرتاسر کتاب، ریشه تأملات این نویسندگان را در تأملات فلسفی درباره فناپذیری می‌داند. در نهایت، او آشکار می کند که با درک اینکه این نویسندگان چگونه درباره مرگ و میر نوشته اند، می توانیم دامنه کامل دستاورد ادبی و بینش آنها را درک کنیم.

بررسی عمیق از چاه تجربه خود برومبرت، تفکر در مورد مرگ و میر بیش از نقد ادبی صرف است: این کتاب یک کتاب تکان دهنده و ظریف است که همه می توانند یاد بگیرند و با آن زندگی کنند.

Leo Tolstoy, Thomas Mann, Franz Kafka, Virginia Woolf, Albert Camus, Giorgio Bassani, J. M. Coetzee, and Primo Levi—these are the writers whose works Brombert plumbs, illuminating their views on the meaning of life and the human condition. But there is more to their work, he shows, than a pervasive interest in mortality: they wrote not only of physical death but also of the threat of moral and spiritual death—and as the twentieth century progressed, they increasingly reflected on the traumatic events of their times and the growing sense of a collective historical tragedy. He probes the individual struggle with death, for example, through Tolstoy’s Ivan Ilych and Mann’s Aschenbach, while he explores the destruction of whole civilizations in Bassani, Camus, and Primo Levi. For Kafka and Woolf, writing seems to hold the promise of salvation, though that promise is seen as ambiguous and even deceptive, while Coetzee, writing about violence and apartheid South Africa, is deeply concerned with a sense of disgrace. Throughout the book, Brombert roots these writers’ reflections in philosophical meditations on mortality. Ultimately, he reveals that by understanding how these authors wrote about mortality, we can grasp the full scope of their literary achievement and vision.

Drawing deeply from the well of Brombert’s own experience, Musings on Mortality is more than mere literary criticism: it is a moving and elegant book for all to learn and live by.