Music and Cultural Theory

نویسندگان این بحث را از طریق ارزیابی گسترده برخی از مشارکت‌های نظری فرهنگی عمده در درک موسیقی دنبال می‌کنند. نظریه‌های فرهنگ، نظریه‌های زبان‌شناختی، نظریه‌های ساختارگرایی و پساساختارگرایی و نظریه‌های روان‌کاوانه موسیقی به‌دقت تبیین و بررسی شده‌اند. سپس نویسندگان روایت خود را از موسیقی به عنوان شکل غیر ارجاعی و در عین حال مادی بیان انسانی که اصول ساختار نمادین را تجسم و انتقال می دهد، توسعه می دهند. آنها بر بدن انسان به عنوان مکانی اصلی برای میانجیگری موسیقایی فرآیندهای اجتماعی و نمادین تاکید می کنند.

موسیقی و نظریه فرهنگی پیوندهای جدیدی بین موسیقی شناسی و مطالعات فرهنگی ایجاد می کند و نشان می دهد. چگونه هر رشته می تواند دیگری را آگاه و غنی کند. خواندن آن به دانشجویان و متخصصان موسیقی شناسی، مطالعات رسانه و ارتباطات، مطالعات فرهنگی و جامعه شناسی فرهنگ توصیه می شود.

The authors pursue this argument through a wide-ranging assessment of some of the major cultural theoretical contributions to understanding music. Theories of culture, linguistic theories, structuralist and post-structuralist theories and psychoanalytic theories of music are carefully explained and critically examined. The authors then develop their own account of music as a non-referential yet material form of human expression which embodies and conveys principles of symbolic structuring. They emphasize the human body as a principal site for the musical mediation of social and symbolic processes.

Music and Cultural Theory establishes new links between musicology and cultural studies, showing how each discipline can inform and enrich the other. It will be recommended reading for students and professionals in musicology, media and communication studies, cultural studies and the sociology of culture.