Multicriteria Methodology for Decision Aiding

نتایج بدیهی باید در قلب چنین علمی باشد. از طریق آنها، ما باید قادر به روشنگری و کمک علمی به فرآیندهای تصمیم گیری به ویژه از طریق: - متمایز کردن آن چیزی که عینی است بیشتر از آنچه که کمتر عینی است. - جداسازی نتیجه گیری های قوی از شکننده؛ - از بین بردن اشکال خاصی از سوء تفاهم در ارتباطات. - پرهیز از دام استدلال واهی؛ - تأکید بر نتایج غیرقابل انکار، پس از درک آنها. مشکلاتی که در آغاز کارم به عنوان محقق عملیات و بعداً به عنوان مشاور با آن مواجه شدم، باعث شد متوجه شوم که محدودیت هایی در عینیت در تصمیم گیری وجود دارد. به نظر من، پنج جنبه اصلی باید در نظر گرفته شود: 1) مرز (یا مرز) بین آنچه که امکان پذیر است و آنچه که امکان پذیر نیست اغلب مبهم است. علاوه بر این، این خط مرزی اغلب با توجه به آنچه از خود مطالعه یافت می‌شود، اصلاح می‌شود. 2) در بسیاری از مشکلات دنیای واقعی، "تصمیم گیرنده D" واقعاً به عنوان فردی که واقعاً قادر به تصمیم گیری باشد وجود ندارد. معمولاً چندین نفر (بازیگران یا ذینفعان) در فرآیند تصمیم گیری شرکت می کنند و مهم است که در فرآیند تصمیم گیری، کسی که تصمیم را تصویب می کند با تصمیم گیرنده اشتباه گرفته نشود. این تصمیم گیرنده در واقع فرد یا مجموعه ای از افرادی است که برای آنها یا به نام آنها تلاش کمک تصمیم گیری انجام می شود.

axiomatic results should be at the heart of such a science. Through them, we should be able to enlighten and scientifically assist decision-making processes especially by: - making that wh ich is objective stand out more c1early from that which is less objective; - separating robust from fragile conc1usions; - dissipating certain forms of misunderstanding in communication; - avoiding the pitfall of illusory reasoning; - emphasizing, once they are understood, incontrovertible results. The difficulties I encountered at the begining of my career as an operations researcher, and later as a consultant, made me realize that there were some limitations on objectivity in decision-aiding. In my opinion, five major aspects must be taken into consideration: 1) The borderline (or frontier) between what is and what is not feasible is often fuzzy. Moreover, this borderline is frequently modified in light of what is found from the study itself. 2) In many real-world problems, the "decision maker D" does not really exist as a person truly able to make adecision. Usually, several people (actors or stakeholders) take part in the decision process, and it is important not to confuse the one who ratifies adecision with the so-called decision maker in the decision ai ding process. This decision maker is in fact the person or the set of persons for whom or in the name of whom decision aiding effort is provided.