MRI Contrast Agents: From Molecules to Particles

این کتاب جنبه‌های متعدد (i) آماده‌سازی هسته مغناطیسی، (ب) تثبیت با پوشش‌های مختلف، (iii) خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و (IV) بردارسازی برای به دست آوردن نانوسیستم‌های خاص را شرح می‌دهد. چندین کاربرد زیستی نیز در این کتاب ارائه شده است. در روزهای اولیه تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)، یون های پارامغناطیس به عنوان عوامل کنتراست برای افزایش کیفیت تشخیصی تصاویر MR پیشنهاد شدند. از آن زمان، تلاش‌های دانشگاهی و صنعتی به توسعه سیستم‌های مولکولی، فوق‌مولکولی و نانوذره‌ای جدید و کارآمدتر اختصاص یافته است. مفاهیم و نظریه های قدیمی، مانند آرامش پارامغناطیس، مجددا مورد بازبینی و بهره برداری قرار گرفتند که منجر به مسیرهای علمی جدید شد. نانوذرات سوپرپارامغناطیس با داشتن بار آرامش‌پذیری بالا، در زمینه تصویربرداری مولکولی بسیار جذاب هستند، اما چالش‌ها همچنان متعدد هستند: عدم سمیت، ویژگی، توانایی عبور از موانع بیولوژیکی و غیره.

This book describes the multiple aspects of (i) preparation of the magnetic core, (ii) the stabilization with different coatings, (iii) the physico-chemical characterization and (iv) the vectorization to obtain specific nanosystems. Several bio-applications are also presented in this book. In the early days of Magnetic Resonance Imaging (MRI), paramagnetic ions were proposed as contrast agents to enhance the diagnostic quality of MR images. Since then, academic and industrial efforts have been devoted to the development of new and more efficient molecular, supramolecular and nanoparticular systems. Old concepts and theories, like paramagnetic relaxation, were revisited and exploited, leading to new scientific tracks. With their high relaxivity payload, the superparamagnetic nanoparticles are very appealing in the context of molecular imaging but challenges are still numerous: absence of toxicity, specificity, ability to cross the biological barriers, etc.