MR Imaging of Laryngeal Cancer

MRI نقش غالب در تصویربرداری از حنجره را بر عهده می گیرد. وضوح بالای کنتراست بافت نرم آن، آن را برای تمایز تهاجم تومورهای حنجره از پیکربندی طبیعی یا مشخص تر بیشتر ضایعات خوش خیم ایده آل می کند. بیش از ده سال پیش CT تأثیر عمده ای بر معاینه حنجره داشت زیرا این اولین باری بود که رادیولوژیست ها شروع به بررسی بیماری زیر مخاطی کردند. تمام معاینات قبلی اطلاعاتی را که از طریق اسکوپ حنجره مستقیم و غیرمستقیم در اختیار پزشک قرار می‌گرفت، تکرار می‌کرد. با ظهور آندوسکوپ های سفت و انعطاف پذیر، معاینه بالینی به اندازه کافی دقیق شد که نیاز چندانی به انجام مطالعاتی مانند لارنگوگرافی که صرفا آناتومی سطح را نشان می داد وجود نداشت. وضعیت سازه های عمیق با این تکنیک ها بر اساس عملکرد دلالت می شود. خوشبختانه حنجره در حال حاضر همراه با تمام واکنش‌های تهوع و کنتراست که همه ما دوست داریم فراموش کنیم پشت سر ماست. CT هنوز یک روش عالی برای بررسی حنجره است، اما متأسفانه به صفحه محوری محدود می شود. با استفاده از تکنیک‌های سی‌تی که در حال حاضر در دسترس است، حرکت هر گونه فرم‌بندی مجدد در برجستگی‌های ساژیتال یا کرونال را بدتر می‌کند. دو صفحه اخیر در تعیین میزان عمودی گسترش زیر مخاطی بسیار مفید هستند. ام آر آی با تولید هر سه برجستگی اساسی، به علاوه کنتراست بافت نرم بسیار ارزشمند است. اگرچه مصنوعات حرکتی هنوز هم تصاویر را در برخی از بیماران تخریب می‌کنند، توالی‌های پالسی جدیدتر که اسکن سریع‌تر را امکان‌پذیر می‌کنند، اکثر این مشکلات را برطرف می‌کنند.

MRI is assuming a dominant role in imaging of the larynx. Its superior soft tissue contrast resolution makes it ideal for differentiating invasion of tumors of the larynx from normal or more sharply circumscribed configuration of most of the benign lesions. Over ten years ago CT made a major impact on laryngeal examination because it was the first time that Radiologists were beginning to look at submucosal disease. All of the previous examinations duplicated the infor­ mation that was available to the clinician via direct and in-direct laryngo­ scopy. With the advent of rigid and flexible endoscopes, clinical examination became sufficiently precise that there was little need to perform studies such as laryngography which merely showed surface anatomy. The status of deep structures by these techniques was implied based on function. Fortunately laryngography is now behind us together with all of the gagging and contrast reactions which we would all like to forget. CT is still an excellent method of examining the larynx but it is unfortunately limited to the axial plane. With presently available CT techniques motion deteriorates any reformatting in sagittal or coronal projections. The latter two planes are extremely helpful in delineating the vertical extent of submucosal spreads. MRI has proven extremely valuable by producing all three basic projections, plus superior soft tissue contrast. Although motion artifacts still degrade the images in some patients, newer pulsing sequences that permit faster scanning are elimi­ nating most of these problems.