دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Georg Brütting
سری:
ISBN (شابک) : 3879433453
ناشر: Motorbuch Verlag
سال نشر: 1974
تعداد صفحات: 156
زبان: German
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 58 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Motorbuch Verlag Das waren die deutschen Kampfflieger-Asse 1939-1945 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Motorbuch Verlag اینها آسس های جنگنده آلمانی از سال 1939-1945 بودند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خلق و خوی شخصیت را شکل می دهد. این هرگز واضح تر از کاربردهای مختلف هواپیما در جنگ جهانی دوم بیان نشد. ورنر باومباخ شماره 252 در مورد نوع خلبان جنگنده می نویسد: «بمب افکن ها نگرش متفاوتی با خلبان جنگنده داشتند». «نوع استقرار #252؛ در مسافت های طولانی، در عقب دشمن، #252؛ بر روی دریا، در هوای بد و در شب، حمله بسته در پرواز آرایش، #252؛ به طور کلی ویژگی های پرواز بمب افکن کندتر، همه این چهره خلبان جنگنده را مشخص میکند، که #228 آرامتر، پیگیرتر، مستقر به نظر میرسید (به زبان خلبان جنگنده: «سرسخت»). با پیشرفت جنگ، خلبانان جنگنده باید در کنترل هواپیماهای خود چابک تر باشند، به ویژه هنگام حمله و دفاع. خلبانان جنگنده N#246;te ما را در طول ماموریت های جنگنده بمب افکن و آب و هوای بدشان شناختند. در اواخر جنگ، نوع یکنواخت خلبان خط مقدم بیشتر و بیشتر توسعه یافت. اما یک خلبان جنگنده خوب به ندرت تبدیل به یک خلبان جنگنده خوب می شد و بالعکس. خلبان جنگنده همیشه باید در حال فرار بود تا سرنگون نشود. او که همیشه به دنبال کمک و طفره رفتن است، نباید وظیفه واقعی خود یعنی رساندن بمب های خود را به طور ایمن به هدف فراموش کند.
Das Temperament pr#228;gt den Charakter. Nie kam dies deutlicher zum Ausdruck als in den verschiedensten Einsatzm#246;glichkeiten des Fliegers im Zweiten Weltkrieg. »Die Bomber hatten eine vom Jagdflieger verschiedene Einstellung«, schreibt Werner Baumbach #252;ber den Typ des Kampffliegers. »Die Art ihres Einsatzes #252;ber weite Strecken, in das Hinterland des Feindes, #252;ber See, bei Schlechtwetter und bei Nacht, der geschlossene Angriff im Verbandsflug, #252;berhaupt die Eigenschaften des langsameren Bomberfluges, all das bestimmt das Gesicht des Kampffliegers, der #228;u#223;erlich ruhiger, ausdauernder, gesetzter (in der Jagdfliegersprache: »sturer«) erschien. Im weiteren Verlauf des Krieges wurde auch vom Kampfflieger in der Beherrschung seines Flugzeuges, insbesondere bei Angriff und Abwehr, gr#246;#223;ere Wendigkeit verlangt. Die Jagdflieger lernten unsere N#246;te bei ihren Jabo- und Schlechtwettereins#228;tzen kennen. So bildete sich gegen Ende des Krieges mehr und mehr ein einheitlicher Typus des Frontfliegers schlechthin heraus. Doch ein guter Jagdflieger wurde selten ein guter Kampfflieger und umgekehrt. Der Kampfflieger mu#223;te immer auf dem Sprung sein, nicht abgeschossen zu werden. Immer nach Aushilfen und Ausweichen suchend, durfte er seine eigentliche Aufgabe, seine Bomben sicher ins Ziel zu bringen, nicht vergessen.