Morphometrie in der klinischen Pathologie: Allgemeine Grundlagen

امروزه بیش از هر زمان دیگری، کار علمی تجربی و بالینی آسیب شناس در محیطی بین رشته ای انجام می شود. این شرایط مستلزم تمایل به مشارکت در گفتگوی علمی است. همبستگی پربار یافته‌های مورفولوژیکی، بافت‌ها یا ساختارهای سلولی تغییر یافته پاتولوژیک با نتایج بالینی مستلزم ارائه‌ای مناسب و بررسی شده انتقادی از حقایق پاتولوژیک - تشریحی است. کمی سازی یافته های مورفولوژیکی اکنون یک پیش نیاز ضروری برای کار تحقیقاتی بالینی بین رشته ای است. اولین رویکردها برای استفاده از این روش های کمی-مورفولوژیکی در زمینه تشخیصی در حال ظهور هستند. این روش ها که مبتنی بر بدیهیات ریاضی-آماری هستند، سال هاست که خود را در آسیب شناسی تجربی ثابت کرده اند. اما در حوزه بالینی - پاتولوژیک - تشریحی، کمی سازی مواد بیوپسی انسانی قلمرو روش شناختی جدیدی را باز می کند و در نتیجه تعداد زیادی از مشکلات پیچیده را باز می کند، که حل آنها نیاز به بیشترین انتقاد و تخصص ریاضی - آماری حتی از سوی "مورفومتر" مجرب دارد. ". از این حیث، نویسنده می‌تواند شکافی را با تک نگاری خود بپوشاند و در نتیجه چشم اندازهای جدیدی را برای همکاری میان رشته‌ای باز کند. تک نگاری او پیشگامانه خواهد بود و انگیزه جدید ارزشمندی را ارائه می دهد. اگر این تک نگاری، علاوه بر کارکرد آن به عنوان یک اثر راهنما و مرجع برای هر علاقه مند به استریولوژی، مطالعات بین رشته ای بیشتر و کاربرد مداوم استریولوژی را نیز تشویق می کند، احتمالاً این بهترین پاداش برای کار بزرگ نویسنده است. p>

Die experimentell wie auch klinisch-orientierte wissenschaftliche Tätigkeit des Pathologen spielt sich heute mehr denn je in einem interdisziplinären Umfeld ab. Dieser Umstand bedingt eine Bereit­ schaft zum wissenschaftlichen Dialog. Eine fruchtbare Korrelation von Befunden der Morphologie, der pathologisch veränderten Ge­ webe- oder Zellstrukturen mit klinischen Ergebnissen bedingt eine geeignete, kritisch gesichtete Präsentation pathologisch-anatomi­ scher Fakten. Eine Quantifizierung morphologischer Befunde ist heute unab­ dingbare Voraussetzung für eine interdisziplinäre klinische For­ schungsarbeit. Erste Ansätze für den Einsatz dieser quantitativ-morpholgischen Methoden im diagnostischen Bereich zeichnen sich ab. Diese auf mathematisch-statistischen Axiomen beruhenden Methoden haben sich in der experimentellen Pathologie seit Jahren vielfältig bewährt. Im klinisch-pathologisch-anatomischen Bereich bei der Quantifizie­ rung menschlichen Biopsiematerials hingegen eröffnet sich vor allem methodisches Neuland und damit eine Vielzahl von komplexen Pro­ blemen, deren Lösung auch vom erfahrenen "Morphometer" größte Kritik und mathematisch-statistische Sachkenntnis abfordert. Der Autor vermag in diesem Sinne mit seiner Monographie eine Lücke zu schließen und eröffnet damit neue Perspektiven interdiszi­ plinärer Zusammenarbeit. Seine Monographie wird wegweisend sein und wertvolle neue Impulse setzen. Wenn diese Monographie neben ihrer Funktion als Leitfaden und Nachschlagewerk für jeden an der Stereologie Interessierten auch noch anregt zu weiteren interdisziplinären Studien und zur konsequenten Anwendung der Stereologie, dann dürfte dies für die große Arbeit des Autors der wohl schönste Lohn sein.