Morphin und Morphinähnlich Wirkende Verbindungen

به منظور حفظ دامنه تک نگاری حاضر در محدوده های قابل تحمل و برای اطمینان از وضوح بیشتر، از ادبیات تا سال 1940 فقط آن دسته از آثاری مورد بحث قرار گرفت که سهم قابل توجهی در فارماکولوژی مورفین داشتند و امروزه نیز معتبر هستند. این محدودیت بیشتر امکان پذیر بود زیرا تک نگاری عالی کروگر، ادی و ساموالت در سال 1941، "فارماکولوژی آلکالوئیدهای تریاک"، ادبیات جهانی تا آن زمان را تقریباً به طور کامل گردآوری و مورد بحث قرار داد. از سوی دیگر، ادبیات از سال 1940 تا اوایل سال 1957 تا حد امکان کامل پردازش شد، اگرچه فقط آن دسته از آثار بالینی که برای فارماکولوژی مهم هستند در نظر گرفته شدند. سال 1940 نقطه عطفی در فارماکولوژی این درمان های مهم به دلیل کشف ترکیبات کاملاً مصنوعی با تأثیر مشابه مورفین است. از آنجایی که صدها ترکیب با اثر مورفین مانند در نتیجه امکان تقریباً نامحدود تنوع انواع پایه شیمیایی اکنون در دسترس بودند، می توان تلاش کرد تا ساختارهای شیمیایی و فارماکودینامیک رایج را بررسی کرد. مشخص شد که اثر ضد درد تنها، شاید حتی مهم‌ترین خاصیت مفید درمانی این ترکیبات نیست. بنابراین، از کلمه "مسکن" عمداً در عنوان پرهیز شد و اصطلاح کلی تر "ترکیبات شبه مورفین" انتخاب شد.

Um den Umfang der vorliegenden Monographie in erträglichen Grenzen zu halten und eine größere Übersichtlichkeit zu wahren, wurden von der Literatur bis zum Jahre 1940 nur diejenigen Arbeiten besprochen, die wesentliches zur Pharmakologie des Morphin beitrugen und auch heute noch Geltung besitzen. Diese Beschränkung war um so eher möglich, als in der ausgezeichneten Mono­ graphie von KRUEGER, EDDY und SUMWALT aus dem Jahr 1941 "The pharmacology of the opium alcaloids" die Weltliteratur bis zu diesem Zeitpunkt fast lückenlos gesammelt und kritisch besprochen worden ist. Dagegen wurde die Literatur nach 1940 bis Anfang 1957 nach Möglichkeit vollständig bearbeitet, wobei von klinischen Arbeiten allerdings nur diejenigen Berücksichtigung fanden, die für die Pharmakologie von Bedeutung sind. Das Jahr 1940 ist durch die Entdeckung der vollsynthetischen, morphinähnlich wirkenden Verbindungen ein Markstein in der Pharmakologie dieser wichtigen Therapeutica. Da infolge der fast unbegrenzten Variationsmöglichkeit der che­ mischen Grundtypen jetzt Hunderte von Verbindungen mit morphinähnlicher Wirkung verfügbar wurden, konnte versucht werden, gemeinsames im chemischen Aufbau und in der Pharmakodynamie herauszuarbeiten. Dabei zeigte sich, daß die schmerzstillende Wirkung nicht die einzige, vielleicht nicht einmal die wich­ tigste therapeutisch verwertbare Eigenschaft dieser Verbindungen ist. Deshalb wurde mit Absicht im Titel das Wort "Analgetica" vermieden und der allgemeinere Ausdruck "morphinähnlich wirkende Verbindungen" gewählt.