Mörön to Möröи: two men, two bikes, one Mongolian misadventure

رودخانه های غیرقابل عبور! عشایر مهمان نواز! سگ هار! مزارع ماری جوانا! سیل تگرگ! دوشیزگان سوار بر اسب! کشتی زیر شلواری! دریاچه های سمی بالای کوه! غربی های احمق! و دوچرخه سواری در کوهستان - اینقدر دوچرخه سواری فقط با خواندن آن به درد شما می خورد. این همان اتفاقی است که دو جوان احمق برای سواری با گونزو در سراسر وحشی مغولستان حرکت می کنند.

در ژوئیه 2010، تام دوگ و بهترین همسرش تاما پاگزلی 1487 کیلومتر از شمال مغولستان را از یک شهر کوچک به نام مورون به یک شهر کوچکتر رکاب زدند. شهر مورون نیز نامیده می شود. چرا؟ چون آنجا بود. این دو احمق با یونیتاردهای اسپندکس، دوچرخه های کوهستانی با اسکلت فولادی چینی، فرآورده های گوشتی غیرقابل شناسایی و کتاب عبارات بسیار ناکافی، به اشتباه وارد برخی از دورافتاده ترین و زیباترین بیابان جهان می شوند و پیروز می شوند. تام و تاما به مدت 23 روز وحشیانه - دو روز بیشتر از تور دو فرانس - راه خود را بر فراز کوه های گل آلود و استپ های متروک می گذرانند و همیشه در تلاش برای اجتناب از ...

Uncrossable rivers! Hospitable nomads! Rabid dogs! Marijuana fields! Hailstone flashfloods! Maidens on horseback! Underpants wrestling! Toxic mountain-top lakes! Stupid westerners! And the mountain-biking - so much biking your arse will hurt just reading it. This is what happens when two young idiots set out on a gonzo ride across the wilds of Mongolia.

In July 2010, Tom Doig and his best mate Tama Pugsley cycled 1487 kilometres across northern Mongolia from a small town called Moron to a smaller town also called Moron. Why? Because it was there. Armed with spandex unitards, Chinese steel-frame mountain bikes, unidentifiable meat product and a woefully inadequate phrasebook, these two morons blunder into some of the world's most remote and beautiful wilderness—and triumph. Sort of.

For 23 brutalising days—two days longer than the Tour de France—Tom and Tama slog their way over muddy mountains and across desolate steppes, all the time struggling to avoid...