Molecular Biology of Adenoviruses

من. مقدمه، نویسنده آرتور کوستلر در بیوگرافی خود "پیکانی در آبی" به طعنه بیان می کند که سرنوشت یک فرد را می توان با بررسی محتوای روزنامه ها در بدو تولد پیش بینی کرد. آدنوویروس ها در سال 1953 کشف شدند (ROWE et al., 1953; HILEMAN and WERNER, 1954). در این زمان واکسن فلج اطفال Salk ساخته شد (SALK و همکاران، 1954) و در همان سال کشف ساختار مارپیچ دوگانه DNA (WATSON and CRICK، 1953) و سنجش پلاک برای یک ویروس حیوانی (DULBECCO و VOGT) ، 1953) اعلام شد. بنابراین، این گروه جدید از ویروس ها با امیدهای زیادی برای پیشرفت در زیست شناسی مولکولی و برای کنترل عفونت های ویروسی حیوانی متولد شد. در فاصله زمانی کوتاه بین سال‌های 1953 و 1956 آدنوویروس‌ها کشف شدند، روش‌هایی برای تشخیص آزمایشگاهی و تعیین سروتیپ ایجاد شد، اپیدمیولوژی روشن شد و یک واکسن بسیار مؤثر توسعه و تأیید شد (برای بررسی به HILLE MAN، 1966 مراجعه کنید). با این حال، سال‌های متوالی نشان داد که واکسن‌ها به ویروس سرطان‌زای SV 40 آلوده شده‌اند و خود آدنوویروس‌ها تومورزا هستند. از زمان کشف آدنوویروس ها، ویروس شناسی حیوانی به یک علم کمی تبدیل شد که توضیحی برای عملکردهای ویروسی در سطح مولکولی ارائه می دهد. ابزارهای بیوشیمیایی دقیقی برای توصیف ژنوم و محصولات رونویسی آن و همچنین پروتئین‌های ساختاری این ویروس‌ها اکنون در دسترس هستند.

I. Introduction In his biography "Arrow in the Blue" the author Arthur Koestler suggests ironically that the fate of an individual may be predicted by examining the content of the newspapers at birth. Adenoviruses were discovered in 1953 (ROWE et al. , 1953; HILLEMAN and WERNER, 1954). At this time the Salk poliomyelitis vaccine was developed (SALK et al. , 1954) and in the same year the discovery of the double helical structure of DNA (WATSON and CRICK, 1953) and the plaque assay for one animal virus (DULBECCO and VOGT, 1953) was announced. Thus, this new group of viruses was born with great hopes for progress in molecular biology and for the control of animal virus infections. In the short interval be­ tween 1953 and 1956 the adenoviruses were discovered, methods for laboratory diagnosis and serotyping were established, the epidemiology was clarified and a highly effective vaccine was developed and approved (for a review see HILLE­ MAN, 1966). Succeeding years showed, however, that the vaccines were contami­ nated with the oncogenic SV 40 virus and that the adenoviruses themselves were tumorigenic. Since the discovery of adenoviruses animal virology was developed into a quantitative science offering explanation for viral functions at the molecular level. Precise biochemical tools to characterize the genome and its transcription products as well as the structural proteins of these viruses are now available.