Modes of Irrationality: Preface to a Theory of Knowledge

هدف من در این مطالعه کشف اشکال مختلف غیرعقلانی و نام بردن برخی از غیرمنطقی های واقعی برای یافتن حدود عقل است. امر غیرعقلانی - اگر چنین باشد - محدودیتهای پیشینی برای بررسی فلسفی تعیین می کند، زیرا عقل باید قبل از ولایت بی دلیل متوقف شود. من با تعریف معنای اولیه عقلانی شروع می کنم. بنابراین، با ایجاد مخالفت، جنس غیرعقلانی، گونه های مختلف غیرعقلانی را که به طور سنتی به عنوان غیرعقلانی واقعی ارائه می شود، تحلیل می کنم. سپس قضاوت می‌کنم که کدام غیرمنطقی‌ها در طبیعت یا در روح هستند. بخش اول غیر منطقی بودن جهان فصل] دلیل برای درک معنای اولیه و ثابت «عقلانی»، لازم است ببینیم که این اصطلاح چگونه به کار رفته است. در Theaetetus، سقراط، علاقه مند به معنای داشتن دانش، به یافتن پاسخی عقلانی می پردازد و با تحلیل خود، معنای اولیه عقل را به تصویر می کشد. در پاسخ به پرسش سقراط دانش چیست، تئاتتوس با نمونه‌هایی از دانش پاسخ می‌دهد: پس من فکر می‌کنم چیزهایی که می‌توان از تئودوروس آموخت دانش است - هندسه و همه علومی که همین الان گفتی. و سپس صنایع دستی پینه دوز و سایر کارگران است. همه و همه اینها معرفت است نه چیز دیگر. با این حال، شمارش صرف جزئیات، سقراط را راضی نمی کند.

My purpose in this study is to explore various forms of irrationality and to name some true irrationals in order to find the bounds of reason. The irrational-if there is such -sets a priori limits to philosophical investigation, for reason must stop before unreason's province. I begin by defining a primary meaning of rational. Forming, then, by opposition, the genus irrational, I analyze the various species of the irrational traditionally offered as true irrationals. I then judge which irrationals do inhere in in nature or in spirit. PART I THE IRRATIONALITY OF THE WORLD CHAPTER] REASON To understand a primary and consistent meaning of the "rational" it is necessary to see how the term has been used. In the Theaetetus, Socrates, interested in what it means to have knowledge, sets about finding a rational answer and, by his analysis, illustrates a primary meaning of reason. In answer to Socrates' question. What is knowledge, Theaetetus responds with instances of knowledge: Then I think the things one can learn from Theodorus are knowledge - geometry and all the sciences you mentioned just now; and then there are the crafts of the cobbler and other workmen. Each and all of these are knowledge and nothing else. ' Yet a mere enumeration of particulars does not satisfy Socrates.