Modern Selfhood in Translation: A Study of Progressive Translation Practices in China (1890s–1920s)

این کتاب توسعه عمل ترجمه چینی را در رابطه با ظهور ایده‌های خودخواهی مدرن در چین از دهه 1890 تا 1920 بررسی می‌کند. ترجمه‌های کلیدی که توسط کینگ متاخر و روشنفکران جمهوری‌خواه چینی اولیه طی سه دهه مورد بحث ارائه شد، منعکس‌کننده دغدغه‌های ذهنی با ایده‌آل‌های شخصیتی جدید است که توسط مدل‌های خارجی و رشد سالم فردیت مدرن، در مواجهه با بحران‌هایی که با احساس بی‌کفایتی فرهنگی ترکیب شده‌اند. این کتاب روشن می‌کند که چگونه این آثار ترجمه‌شده معانی اصطلاحات و مفاهیم جدیدی را که نشان‌دهنده تجربه بشر مدرن هستند، ارائه می‌کنند، و راه‌هایی را که به خوانندگان آموزش می‌دهند تا ایده مدرن را به عنوان تجربه شخصی درونی کنند، روشن می‌سازد. مترجمانی که به عنوان مطالعات موردی انتخاب شدند، از طریق انتخاب متون مبدأ و اتخاذ راهبردهای مختلف ترجمه، از دیدگاهی مترقی نسبت به جهان دفاع کردند: دیدگاهی که ذهن باز و انسان‌گرا بود. ساخت اواخر کینگ از هویت مدرن چینی، که تحت امر نجات ملی پس از جنگ اول چین و ژاپن برانگیخته شد، تأثیر گسترده‌ای بر گفتمان فرهنگ جدید گذاشت. این کتاب استدلال می‌کند که ترجمه‌های فرهنگ جدید، که عمدتاً کاوش‌های خودآگاهی مدرن هستند، به ایجاد دیدگاهی جهانی و برابری‌خواهانه از هستی مدرن کمک کردند. این دیدگاه مورد علاقه اکثریت روشنفکران سرزمین اصلی در دهه 1980 پس از مائوئیست بود و از آن زمان به موضوع مهمی در تحقیقات سرزمین اصلی تبدیل شده است.

This book examines the development of Chinese translation practice in relation to the rise of ideas of modern selfhood in China from the 1890s to the 1920s. The key translations produced by late Qing and early Republican Chinese intellectuals over the three decades in question reflect a preoccupation with new personality ideals informed by foreign models and the healthy development of modern individuality, in the face of crises compounded by feelings of cultural inadequacy. The book clarifies how these translated works supplied the meanings for new terms and concepts that signify modern human experience, and sheds light on the ways in which they taught readers to internalize the idea of the modern as personal experience. Through their selection of source texts and their adoption of different translation strategies, the translators chosen as case studies championed a progressive view of the world: one that was open-minded and humanistic. The late Qing construction of modern Chinese identity, instigated under the imperative of national salvation in the aftermath of the First Sino-Japanese War, wielded a far-reaching influence on the New Culture discourse. This book argues that the New Culture translations, being largely explorations of modern self-consciousness, helped to produce an egalitarian cosmopolitan view of modern being. This was a view favoured by the majority of mainland intellectuals in the post-Maoist 1980s and which has since become an important topic in mainland scholarship.