Mitochondrial Mechanisms of Degeneration and Repair in Parkinson's Disease

این جلد تئوری های مختلفی را در مورد اینکه چگونه انحرافات در عملکرد و مورفولوژی میتوکندری به تخریب عصبی در اشکال ایدیوپاتیک و خانوادگی بیماری پارکینسون کمک می کند گرد هم می آورد. علاوه بر این، به طور جامع جستجوی فعلی برای درمان‌ها را بررسی می‌کند، و پیشنهاد می‌کند که چگونه مولکول‌ها در عملکردهای خاص به عنوان اهداف درمانی جذاب نقش دارند. انتظار می رود که تفکر انتقادی و بحث در مورد جنبه های اساسی تخریب عصبی در بیماری پارکینسون را تسهیل کند و توسعه استراتژی های درمانی را در بین محققان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی تقویت کند. تئوری‌های علت پارکینسون ایدیوپاتیک از نقش‌های التهاب مزمن و قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین یا آفت‌کش‌ها حمایت می‌کنند. جالب توجه است، همانطور که این پروژه پیشنهاد می کند، می توان موردی را ایجاد کرد که ناهنجاری در مورفولوژی و عملکرد میتوکندری در هسته هر یک از این نظریه ها قرار دارد. در واقع، رایج ترین رویکرد برای تولید مدل های حیوانی و کشت سلولی بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک شامل قرار گرفتن در معرض سموم میتوکندریایی است. حتی قانع‌کننده‌تر این واقعیت است که اکثر بیماران خانوادگی دارای جهش‌های ژنتیکی هستند که باعث اختلال در مورفولوژی و عملکرد طبیعی میتوکندری می‌شود. در حالی که هنوز درمان موثری برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، تلاش‌ها برای به تعویق انداختن، پیشگیری و "درمان" شروع انحرافات میتوکندریایی و تخریب عصبی مرتبط با بیماری پارکینسون در مدل‌های مختلف، دلگرم کننده است. در حالی که تنها حدود ده درصد از بیماران پارکینسون جهش‌های بیماری‌زا را به ارث می‌برند، کشف مکانیسم‌های مشترکی که توسط آن اشکال خانوادگی بیماری پارکینسون بروز می‌کند، احتمالاً پاتوفیزیولوژی شکل ایدیوپاتیک رایج‌تر را روشن می‌کند و بینشی را در مورد روند کلی تخریب عصبی فراهم می‌کند، بنابراین آشکار می‌شود. اهداف درمانی که با پیشرفت فناوری بیشتر و بیشتر در دسترس خواهند بود.

This volume brings together various theories of how aberrations in mitochondrial function and morphology contribute to neurodegeneration in idiopathic and familial forms of Parkinson’s disease. Moreover, it comprehensively reviews the current search for therapies, and proposes how molecules are involved in specific functions as attractive therapeutic targets. It is expected to facilitate critical thought and discussion about the fundamental aspects of neurodegeneration in Parkinson’s disease and foster the development of therapeutic strategies among researchers and graduate students. Theories of idiopathic Parkinson’s etiology support roles for chronic inflammation and exposure to heavy metals or pesticides. Interestingly, as this project proposes, a case can be made that abnormalities in mitochondrial morphology and function are at the core of each of these theories. In fact, the most common approach to the generation of animal and cell-culture models of idiopathic Parkinson’s disease involves exposure to mitochondrial toxins. Even more compelling is the fact that most familial patients harbor genetic mutations that cause disruptions in normal mitochondrial morphology and function. While there remains to be no effective treatment for Parkinson’s disease, efforts to postpone, prevent and “cure” onset mitochondrial aberrations and neurodegeneration associated with Parkinson’s disease in various models are encouraging. While only about ten percent of Parkinson’s patients inherit disease-causing mutations, discovering common mechanisms by which familial forms of Parkinson’s disease manifest will likely shed light on the pathophysiology of the more common idiopathic form and provide insight to the general process of neurodegeneration, thus revealing therapeutic targets that will become more and more accessible as technology improves.