Mississippi Witness: The Photographs of Florence Mars

در ژوئن 1964، شهرستان نشوبا، می سی سی پی، زمینه را برای یکی از بدنام ترین جنایات دوران حقوق مدنی فراهم کرد: قتل سه کارگر جوان حق رای، جیمز چانی، مایکل شورنر و اندرو گودمن که توسط کلان سازماندهی شده بود. . این سه نفر که در جاده بین شهرهای فیلادلفیا و مریدین دستگیر شدند، به یک چهارراه روستایی دورافتاده رانده شدند، تیراندازی کردند، و در یک سد خاکی دفن شدند، که اجساد آنها پس از چهل و چهار روز جستجو از آنجا بیرون آمدند.




br>جنایت ملت را متحیر کرد. در حالی که بازرسان فدرال و یک گروه مطبوعاتی ملی برانگیخته در شهرستان نشوبا فرود آمدند، سفیدپوستان می سی سی پی صفوف خود را بستند و ناپدید شدن این افراد را به عنوان یک «فریب» رد کردند که توسط فعالان حقوق مدنی برای هموار کردن راه برای «تهاجم» فدرال به ایالت انجام شد. در این حال و هوای تطابق خشمگین، فقط تعداد انگشت شماری از سفیدپوستان می سی سی پی صحبت کردند. تعداد کمی از فلورانس مارس این کار را آشکارتر یا شجاعانه تر انجام دادند. مریخ، نسل چهارم نشوبان، طرد اجتماعی و تهدید به خشونت را برای محکوم کردن قتل‌ها و تقبیح فضای ترس و ارعابی که جامعه او را فرا گرفته بود، شجاعانه تحمل کرد. او بعداً تجربیات خود را در شاهد در فیلادلفیا، یکی از خاطرات کلاسیک دوران حقوق مدنی، بازگو کرد.

اگرچه کمتر کسی امروز را به یاد می آورد، مریخ عکاس هم بود. او که از واکنش وحشیانه سفیدپوستان می سی سی پی به حکم دادگاه عالی علیه تبعیض نژادی در سال 1954 شوکه شده بود، یک دوربین خرید، یک تاریکخانه خانگی ساخت و شروع به عکسبرداری کرد و مصمم بود دستور نژادی را که می دانست در حال مرگ است مستند کند. شاهد می سی سی پی بیش از صد مورد از این عکس ها را نشان می دهد که اکثر آنها در دهه بین سال های 1954 و 1964 گرفته شده اند و تقریباً همه برای اولین بار در اینجا منتشر شده اند. در حالی که تعداد کمی از رویدادهای عمومی - مریخ از محاکمه قاتلان امت تیل در سال 1955 عکس گرفته است - بیشتر دارای لحظات خصوصی هستند و دنیای جداگانه و نابرابر سیاه و سفید می سی سی پی ها را در روزهای پایانی جیم کرو روشن می کنند.

قدرتمند. و خاطره انگیز، عکس های شاهد می سی سی پی گواهی بر حیثیت و کرامت زندگی انسان ها حتی در شرایط ظلم و محرومیت، و همچنین به دید منحصر به فرد یکی از خارق العاده ترین عکاسان می سی سی پی -و کشور- می دهد. .

In June 1964, Neshoba County, Mississippi, provided the setting for one of the most notorious crimes of the civil rights era: the Klan-orchestrated murder of three young voting-rights workers, James Chaney, Michael Schwerner, and Andrew Goodman. Captured on the road between the towns of Philadelphia and Meridian, the three were driven to a remote country crossroads, shot, and buried in an earthen dam, from which their bodies were recovered after a forty-four-day search.

The crime transfixed the nation. As federal investigators and an aroused national press corps descended on Neshoba County, white Mississippians closed ranks, dismissing the men’s disappearance as a “hoax” perpetrated by civil rights activists to pave the way for a federal “invasion” of the state. In this climate of furious conformity, only a handful of white Mississippians spoke out. Few did so more openly or courageously than Florence Mars. A fourth-generation Neshoban, Mars braved social ostracism and threats of violence to denounce the murders and decry the climate of fear and intimidation that had overtaken her community. She later recounted her experiences in Witness in Philadelphia, one of the classic memoirs of the civil rights era.

Though few remember today, Mars was also a photographer. Shocked by the ferocity of white Mississippians’ reaction to the Supreme Court’s 1954 ruling against racial segregation, she bought a camera, built a homemade darkroom, and began to take pictures, determined to document a racial order she knew was dying. Mississippi Witness features over one hundred of these photographs, most taken in the decade between 1954 and 1964, almost all published here for the first time. While a few depict public events―Mars photographed the 1955 trial of the murderers of Emmett Till―most feature private moments, illuminating the separate and unequal worlds of black and white Mississippians in the final days of Jim Crow.

Powerful and evocative, the photographs in Mississippi Witness testify to the abiding dignity of human life even in conditions of cruelty and deprivation, as well as to the singular vision of one of Mississippi’s―and the nation’s―most extraordinary photographers.