Missing Out: In Praise of the Unlived Life

کتابی متحول کننده درباره زندگی‌هایی که آرزو می‌کردیم داشته باشیم و آنچه که آنها می‌توانند در مورد اینکه چه کسی هستیم به ما بیاموزند

همه ما دو زندگی موازی داریم: زندگی‌ای که فعالانه در حال زندگی‌اش هستیم، و زندگی‌ای که احساس می‌کنیم باید می‌داشتیم یا می‌توانستیم داشته باشیم. به همان اندازه که تلاش می کنیم در لحظه وجود داشته باشیم، زندگی زندگی نشده حضوری اجتناب ناپذیر است، سایه ای در پاشنه ما. و این خود می تواند به داستان زندگی ما تبدیل شود: مرثیه ای برای نیازهای برآورده نشده و آرزوهای قربانی شده. اسطوره پتانسیل خودمان، آنچه در خودمان باید باشیم یا انجام دهیم، ما را تسخیر کرده است. و این می تواند زندگی ما را به کوتاهی دائمی تبدیل کند.
اما اگر ایده شکست را از معادله حذف کنیم چه اتفاقی می افتد؟ آدام فیلیپس، روانکاو تحسین شده، با استعداد خود برای پارادوکس برازنده، پیشنهاد می کند که اگر ناامیدی را به عنوان راهی برای ترسیم آنچه واقعاً می خواهیم بپذیریم، رضایت ناگهان ممکن می شود. ولع زندگی بدون ناامیدی، ولع زندگی بدون پتانسیل شناسایی و تحقق خواسته هایمان است.
در این کتاب زیبا، دلسوز و جذاب، فیلیپس عمیقاً از تجربیات بالینی خود و همچنین آثار شکسپیر و فروید، دی. دبلیو. وینیکات و ویلیام جیمز استفاده می کند تا به این نکته اشاره کند که ناامیدی، عدم دریافت آن، و رهایی از آن همه فصل‌هایی از زندگی‌های زنده‌نشده ما هستند—و ممکن است برای زندگی کاملاً زندگی‌شده ضروری باشند.

A transformative book about the lives we wish we had and what they can teach us about who we are

All of us lead two parallel lives: the one we are actively living, and the one we feel we should have had or might yet have. As hard as we try to exist in the moment, the unlived life is an inescapable presence, a shadow at our heels. And this itself can become the story of our lives: an elegy to unmet needs and sacrificed desires. We become haunted by the myth of our own potential, of what we have in ourselves to be or to do. And this can make of our lives a perpetual falling-short.
But what happens if we remove the idea of failure from the equation? With his flair for graceful paradox, the acclaimed psychoanalyst Adam Phillips suggests that if we accept frustration as a way of outlining what we really want, satisfaction suddenly becomes possible. To crave a life without frustration is to crave a life without the potential to identify and accomplish our desires.
In this elegant, compassionate, and absorbing book, Phillips draws deeply on his own clinical experience as well as on the works of Shakespeare and Freud, of D. W. Winnicott and William James, to suggest that frustration, not getting it, and and getting away with it are all chapters in our unlived lives―and may be essential to the one fully lived.