Missing

این بدترین کابوس هر شخص – به ویژه هر والدین – است. برای یک عزیز که از درب ورودی بیرون می رود و دیگر برنمی گردد، یکی از دلخراش ترین، وحشتناک ترین و دلخراش ترین تجربیاتی است که یک نفر می تواند تجربه کند. ندانستن از سرنوشت یک فرد نزدیک به شما به سادگی عذاب آور است - آیا آنها ناپدید شدن را انتخاب کردند؟ آیا تصادف کرده اند یا اتفاق بدتری برایشان افتاده است؟ ندانستن قطعی و نامطمئن بودن در مورد اینکه آیا باید خداحافظی کنید یا منتظر خبر بازگشت آنها باشید، زندگی در هاله ای را به وجود می آورد. هر روز در بریتانیا 600 نفر ناپدید می شوند. بیشتر آنها در عرض 72 ساعت پس از ناپدید شدن باز می گردند، اما هنوز تعداد زیادی وجود دارد که دیگر هرگز دیده نمی شوند. برخی دانش آموزانی هستند که بدون اینکه به والدین خود بگویند به کشورهای دور می روند و سپس ناپدید می شوند. برخی شوهرانی هستند که خانه زناشویی را ترک کرده اند تا با مشکلات خود کنار بیایند، فراری ها، ناپدید شدن های غیرقابل توضیح و مفقود شدن...

It is every person's – particularly every parent's – worst nightmare. For a loved one to walk out through the front door and never to return is one of the most heartbreaking, terrifying and harrowing experiences someone can go through. Not to know the fate of a person close to you is simply agonising – did they choose to disappear? Were they involved in an accident or did something even worse befall them? Not knowing for sure and being uncertain as to whether you should be saying goodbye or waiting for news of their return makes for a life in limbo. Every day in the UK, a staggering 600 people go missing. Most return within 72 hours of disappearing but there are still a large number that are never seen again. Some are students who take off to distant countries without telling their parents and then disappear; some are husbands who have left the marital home to come to terms with their own problems, there are runaways, unexplained disappearances and missing...