دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: سیاست ویرایش: نویسندگان: Juan Tomás Ávila Laurel, Cruz Melchor Eya Nchama, Manuel Fernández Magaz, Carlos González Echegaray, Max Liniger Goumaz, Olegano Negrin Fajardo, Gustau Nerín i Abad, Teresa Pereira Rodríguez, Humberto Riochí Bobuiche, Virginia Fons, Daniel Zamora Salas سری: Misceláneas Guineoecuatorianas 1 ISBN (شابک) : 8481983918, 9788481983913 ناشر: Editorial Tiempos Próximos سال نشر: تعداد صفحات: 236 زبان: Spanish فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 11 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Misceláneas Guineoecuatorianas I: Del Estado colonial al Estado dictatorial به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گینه-اکوادور متفرقه I: از دولت استعماری تا دولت دیکتاتوری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
برای اجرای این مجموعه، دوازده نویسنده، از افق های مختلف دانشگاهی و جغرافیایی، بخشی از مطالعات خود را در مورد گینه استوایی در 200 سال گذشته تاریخ آن ارائه می دهند. از اشغال بریتانیایی فرناندو پو (بیوکو)، در سال 1827، تا حماسه تبلیغی باپتیست های جامائیکایی که در سال 1858 به پایان رسید، و تا ادعاهای آلمانی ها تحت پوشش تجارت الکل. در قرن بیستم و تا زمان استقلال در سال 1968، چندین روزنامه ایجاد شد. اما اولین دیکتاتوری nguemista، از سال 1969، به آنها پایان داد، در حالی که انواع خشونت ها نهادینه شده بودند. «شعارهای آموزشی» دوران ماسیاس نگوما مظهر رژیم خونخواری است که یک چهارم مردم را مجبور به فرار از گینه استوایی کرد. تولیدات ادبی قبل و بعد از استقلال، گواه آسیبهایی است که مردمی به انواع بندگی فروکش کردهاند. با دومین دیکتاتوری نگومیستا، از سال 1979، تجزیه دولت باعث شد که ژنرال اوبیانگ نگوئما آموزش را به مذهبی اسپانیایی سپرد تا اینکه تحریم بین المللی علیه قبیله مونگومو به تدریج کشور را منزوی کرد. بررسی سی سال اول استقلال یک گینه استوایی را قربانی دو ظالم ظالم از نوع ایدی امین دادا، بوکاسا و موبوتو نشان می دهد. نقض جدی و مداوم حقوق بشر، شکنجه و تقلب در انتخابات، بازتابی از عدم مشروعیت قدرت اوست. با استثمار نفت، از سال 1991، دیکتاتوری نابغه، علاوه بر لاکی های داخلی، همدستان بین المللی آن، عمدتاً یانکی ها و غیره، سود می برد. با این حال، همانطور که توسط سازمان های دولتی و غیر دولتی، اتحادیه ها، کلیساها، مطبوعات، رادیو بین المللی و غیره گواهی می دهند، مردم همچنان در فقر مطلق هستند. دیکتاتور کنونی با کمک روابط عمومی و شرکتهای مزدور مختلف آمریکایی، انتقادات و محکومیتهایی را رد میکند که آنها را حتی در سازمان ملل دروغگو میخواند. مهاجران با وجود طلای سیاه از بازگشت به کشور خودداری می کنند. و دیکتاتوری مجبور به استخدام نیروی کار نیجریه ای، فیلیپینی، چینی، کوبائی و غیره است.
Para emprender esta serie, doce autores, de horizontes académicos y geográficos diversos, ofrecen parte de sus estudios sobre Guinea Ecuatorial en los últimos 200 años de su historia. De la ocupación británica de Fernando Poo (Bioko), en 1827, a la epopeya misionera de los bautistas jamaicanos que terminó en 1858, y a las pretensiones alemanas bajo cobertura de comercio del alcohol. En el siglo XX, y hasta la independencia en 1968, se crean varios periódicos; pero la primera dictadura nguemista, desde 1969, acabó con ellos, mientras que se institucionalizaba todo tipo de violencia . Las «consignas educativas» de la era Macias Nguema son la manifestación de un régimen sanguinario que obligó a una cuarta parte de la población a huir de Guinea Ecuatorial. La producción literaria del antes y después de la independencia testimonia los traumas vividos por un pueblo reducido a todo tipo de servidumbre. Con la segunda dictadura nguemista, desde 1979, la descomposición del Estado condujo al general Obiang Nguema a confiar la enseñanza a los religiosos españoles, hasta que el boicot internacional contra el clan de Mongomo aisló progresivamente el país. El examen de los primeros treinta años de independencia muestra una Guinea Ecuatorial victima de dos tiranos crueles del tipo Idi Amín Dada, Bokasa y Mobutu. Sus graves y constantes violaciones de los derechos humanos, las torturas y los fraudes electorales son el reflejo de la falta de legitimidad de su poder. Con la explotación petrolera, desde 1991, la dictadura nepótica beneficia, además de los lacayos internos, sus cómplices internacionales, ampliamente yankees, etc. Sin embargo, el pueblo continúa en la miseria absoluta, como lo atestan organizaciones gubernamentales y no gubernamentales, sindicatos, iglesias, prensa, radios internacionales, etc. Ayudad o por diversas compañías americanas de relaciones públicas y de mercenarios, el actual dictador refuta las críticas y las condenas, que tilda de mentirosas hasta en el propio seno de la ONU. La diaspora rehúsa volver al país, a pesar del oro negro; y la dictadura se ve obligada a emplear a la mano de obra nigeriana, filipina, china, cubana, entre otras.