Misbehaving Science: Controversy and the Development of Behavior Genetics

ژنتیک رفتاری همیشه زمینه ای برای بحث و جدل بوده است. از «کروموزوم جنایتکار» تا «ژن همجنس‌باز»، ادعاهایی در مورد تأثیر ژن‌هایی مانند اینها منجر به بحث‌های ملی اغلب سرسخت درباره نژاد، طبقه و نابرابری شده است. بسیاری از متخصصان ژنتیک رفتاری با اتهامات نژادپرستی مواجه شده اند و اعتبار و اعتبار علمی آنها زیر سوال رفته است، شهرت آنها را از بین برده و دسترسی آنها به منابع مورد علاقه را تهدید می کند.

در علم بد رفتاری آرون پانوفسکی زمینه ژنتیک رفتاری را به ریشه‌های آن در دهه 1950 بازمی‌گرداند و داستان را از طریق نگاه‌های دقیق به پنج بحث اصلی بیان می‌کند. در این فرآیند، پانوفسکی استدلال می‌کند که بحث‌های مداوم و غیرقابل کنترل در ژنتیک رفتار به دلیل سلسله‌مراتب شکسته در این زمینه است. تمام اقتدارها و هنجارهای علمی زیر سؤال می رود، در حالی که فقدان روش ها و نظریه های مورد قبول یکپارچه، میدانی بی پایه را باقی می گذارد که در آن بی نظمی در جریان است. منتقدان ژنتیک رفتار را با انگیزه های سیاسی متهم می کنند. قهرمانان می گویند که آنها صرفاً از داده هایی پیروی می کنند که در آن رهبری می کنند. اما پانوفسکی نشان می‌دهد که مقابله عمل‌گرایانه با مناقشات مکرر چگونه اقدامات علمی آنها را هدایت می‌کند. از قضا، مبارزات ژنتیک دانان رفتار برای اقتدار علمی و تلاش برای مقابله با تهدیدات مشروعیت و استقلال آنها، بحث و جدل را اجتناب ناپذیر و از برخی جهات برای مطالعه ژنتیک رفتار ضروری کرده است.

Behavior genetics has always been a breeding ground for controversies. From the “criminal chromosome” to the “gay gene,” claims about the influence of genes like these have led to often vitriolic national debates about race, class, and inequality. Many behavior geneticists have encountered accusations of racism and have had their scientific authority and credibility questioned, ruining reputations, and threatening their access to coveted resources.  

In Misbehaving Science, Aaron Panofsky traces the field of behavior genetics back to its origins in the 1950s, telling the story through close looks at five major controversies. In the process, Panofsky argues that persistent, ungovernable controversy in behavior genetics is due to the broken hierarchies within the field. All authority and scientific norms are questioned, while the absence of unanimously accepted methods and theories leaves a foundationless field, where disorder is ongoing. Critics charge behavior geneticists with political motivations; champions say they merely follow the data where they lead. But Panofsky shows how pragmatic coping with repeated controversies drives their scientific actions. Ironically, behavior geneticists’ struggles for scientific authority and efforts to deal with the threats to their legitimacy and autonomy have made controversy inevitable—and in some ways essential—to the study of behavior genetics.