Minerals and Mineraloids in Marine Sediments: An Optical Identification Guide

بیش از 60 درصد از سطح زمین با رسوبات عمیق دریایی پوشیده شده است، با این حال، تا اوایل دهه 1980، هیچ کتاب درسی جامعی برای حمایت از گسترش سریع در مطالعه این رسوبات به نظر نمی رسید. در حالی که کل زمینه زمین شناسی دریایی بسیار گسترش یافته است و رشته های کاملاً جدیدی مانند اقیانوس شناسی دیرینه توسعه یافته است، کمبود متون مرجع در مورد تکنیک های مطالعه وجود دارد که محققان در جامعه دریایی بتوانند به آن مراجعه کنند. مواد معدنی و کانی‌ها در رسوبات دریایی یک راهنمای شناسایی نوری است که به اعتقاد من به یک متن مرجع استاندارد برای استفاده در تجزیه و تحلیل میکروسکوپی رسوبات دریایی و سنگ‌های رسوبی تبدیل خواهد شد. جمع‌آوری منظم هسته‌های رسوبی از کف اقیانوس به طور جدی با اکتشاف دریای عمیق سوئدی، 1947-1948 آغاز شد. بسیاری از بررسی میکروسکوپی رسوبات جمع‌آوری‌شده در این هسته‌های پیستون (طول 10 متر) بر روی پایه‌های دانه جدا شده یا بخش‌های نازک رسوبات آغشته شده انجام شد. در اواخر دهه 1960، یک روش ساده‌تر برای بررسی یک لام نصب شده از رسوبات اندازه سیلت و خاک رس روی یک اسلاید میکروسکوپ به یک روش استاندارد در مؤسسات اقیانوس‌شناسی آمریکا تبدیل شده بود. این تکنیک نیمه کمی به ابزار استانداردی تبدیل شد که در توصیف هسته گلومار چلنجر در طی 15 سال پروژه حفاری دریای عمیق (DSDP)، 1968-1983 مورد استفاده قرار گرفت. تخمین‌های درصد بصری اجزای بیوژنیک و معدنی با استفاده از میکروسکوپ‌های سنگ‌شناسی انجام شد.

Over 60% of the Earth's surface is covered with deep marine sediments, however, until the early 1980s, no comprehensive text books appeared to support the rapid expansion in the study of these sediments. While the whole field of marine geology has expanded enormously and entirely new disciplines, such as paleoceanography, have been developed, there remains a lack of reference texts on study techniques that investigators in the marine community can turn to. Minerals and Mineraloids in Marine Sediments is an optical identifica­ tion guide that I believe will become a standard reference text for use in the microscope analysis of marine sediment& and sedimentary rocks. The systematic collection of sediment cores from the deep ocean floor began in earnest with the Swedish Deep Sea Expedition, 1947-1948. Much of the microscopic examination of the sediments collected in these piston cores (10 m+ long) was conducted on separated grain mounts or thin sections of impregnated sediments. By the late 1960s a simpler technique of examining a mounted smear of the cored silt and clay size sediment on a microscope slide had become standard practice in American oceanographic institutions. This semi­ quantitative technique became the standard tool used in core description aboard Glomar Challenger through the 15 years of the Deep Sea Drilling Project (DSDP), 1968-1983. Visual percentage estimates of biogenic and mineral components were made using petrologic micro­ scopes.