Microvascular Reconstruction: Anatomy, Applications and Surgical Technique

جراحی میکروواسکولار ترمیمی اکنون در سنین نوجوانی است. در ابتدا بسیاری فکر می کردند که این کودک جدید یک هوی و هوس است و نمی تواند رشد کند. برخی مطمئن نبودند، برخی دیگر که بینایی داشتند یا از این حوزه جدید تلاش جراحی حمایت کردند یا فعالانه درگیر شدند. اگرچه علاقه اولیه بر روی کاشت مجدد قسمت‌های قطع شده متمرکز بود، اما این انتقال یک مرحله‌ای بافت زنده به یک مکان دوردست بوده است که میکروسرجری را به کانون توجه جراحی راه‌اندازی کرده است. از آغاز فروتنانه آن، ما شاهد انقلابی در این شاخه از جراحی پلاستیک بوده ایم. بسیاری از روش‌های قدیمی بازسازی، مانند سنگرها، در برابر پیشرفت‌های حاصل شده در این زمینه قرار گرفته‌اند. در ابتدای راه، روش های نسبتا کمی در دسترس بود. این تمایل وجود داشت که مشکل بیمار به جای معکوس با عمل مطابقت داشته باشد و این اغلب منجر به نتیجه ضعیف می شد. فلپ های شناخته شده در آن زمان، مانند فلپ کشاله ران و فلپ دلتوپکتورال، مورد استفاده قرار گرفتند. متأسفانه آنها سایت هایی بودند که مشکلات فنی زیادی ایجاد کردند. یعنی آنومالی عروقی، ساقه کوتاه و رگ‌های با کالری کوچک. عمل های طولانی مدت عادی بود و ترومبوز عروقی غیر معمول نبود. روال بیمارستان اغلب مختل می شد و این خطر وجود داشت که این تکنیک های جدید بدنام شوند. در طول دهه گذشته، این وضعیت به طرز چشمگیری تغییر کرده است.

Reconstructive microvascular surgery is now in its teens. At first many thought this new child was a whim and would fail to thrive. Some were un­ certain, others with vision either supported or became actively involved in this new area of surgical endeavour. Although initial interest was focused on the replantation of amputated parts, it has been the one stage free trans­ fer of living tissue to a distant site which has launched microsurgery into the surgical spotlight. From its humble beginnings we have witnessed a revolution in this branch of plastic surgery; many of the long established methods of recon­ struction have, like barricades, fallen before the advances made in this field. In its infancy there were relatively few procedures available. There was a tendency to make the patient's problem fit the operation, rather than the reverse, and this frequently led to an inferior result. The then known flaps, such as the groin flap and the deltopectoral flap, were employed. Unfortunately they were sites which posed many technical problems; namely those of vascular anomaly, a short pedicle and vessels of small cal­ ibre. Long operations were the norm, and vascular thrombosis was not un­ common. Hospital routine often was disrupted and there was a danger that these new techniques would fall into disrepute. Over the last decade this state of affairs has changed dramatically.