Michelangelo’s Sculpture: Selected Essays

لئو اشتاینبرگ یکی از اصیل‌ترین و جسورترین مورخان هنر قرن بیستم بود که به خاطر ریسک‌های تفسیری که با واژگون کردن ارتدوکس‌های حاکم این حرفه را به چالش می‌کشید، شهرت داشت. او در مقالات و سخنرانی‌هایی که از استادان قدیمی تا هنر معاصر را در بر می‌گرفت، دانش علمی را با نثری شیوا ترکیب می‌کرد که موضوع او را روشن می‌کرد و اعتقادی که شواهد بصری تصویر را بر ادبیات نوشته شده در مورد آن برتری می‌داد. آثار او که گاهی تحریک‌آمیز و بحث‌برانگیز هستند، همچنان حیاتی و تاثیرگذار هستند.

برای نیم قرن، اشتاینبرگ در آثار میکل آنژ کاوش کرد و ساختارهای نمادین زیربنای اصطلاح بسیار پربار این هنرمند را آشکار کرد. این حجم از مقالات و سخنرانی های منتشر نشده، بسیاری از مجسمه های مشهور میکل آنژ را توضیح می دهد، و اصولی را که از نگاهی طولانی و سخت به دست آمده است، به کار می گیرد. تقریباً همه چیزهایی که اشتاینبرگ نوشت شامل بخش‌هایی از تحلیل‌های رسمی قدیمی بود، اما در اینجا در خدمت تفسیر قرار گرفت. او درک می‌کرد که نمایش میکل آنژ از چهره‌ها و همچنین حرکات و روابط متقابل آن‌ها اهمیتی نمادین را می‌رساند که در پوشش طبیعت‌گرایی پنهان شده است. میکل آنژ طبیعت گرایی رنسانس را به دورترین استعاره سوق داد و از زبان بدن و اعمال آن برای بیان اصول اساسی مسیحیت استفاده کرد که زمانی فقط توسط شاعران و واعظان قابل بیان بود - یا به قول اشتاینبرگ، در هنر میکل آنژ، «آناتومی تبدیل به الهیات می شود».

مجسمه میکل آنژ اولین مجموعه از مجموعه‌ای از نوشته‌های منتخب و سخنرانی‌های منتشر نشده اشتاینبرگ است که توسط همکار قدیمی وی شیلا شوارتز ویرایش شده است. این جلد همچنین شامل نقد کتابی است که تفسیر روانکاوانه کار استاد را بیهوده می‌کند، نگاهی آرام به میکل آنژ و حرفه پزشکی و در نهایت، کوتاه‌ترین اثری که استاینبرگ تا کنون منتشر کرده است.

Leo Steinberg was one of the most original and daring art historians of the twentieth century, known for taking interpretative risks that challenged the profession by overturning reigning orthodoxies. In essays and lectures that ranged from old masters to contemporary art, he combined scholarly erudition with an eloquent prose that illuminated his subject and a credo that privileged the visual evidence of the image over the literature written about it. His works, sometimes provocative and controversial, remain vital and influential reading.

For half a century, Steinberg delved into Michelangelo’s work, revealing the symbolic structures underlying the artist’s highly charged idiom. This volume of essays and unpublished lectures explicates many of Michelangelo’s most celebrated sculptures, applying principles gleaned from long, hard looking. Almost everything Steinberg wrote included passages of old-fashioned formal analysis, but here put to the service of interpretation. He understood that Michelangelo’s rendering of figures as well as their gestures and interrelations conveys an emblematic significance masquerading under the guise of naturalism. Michelangelo pushed Renaissance naturalism into the furthest reaches of metaphor, using the language of the body and its actions to express fundamental Christian tenets once expressible only by poets and preachers—or, as Steinberg put it, in Michelangelo’s art, “anatomy becomes theology.”

Michelangelo’s Sculpture is the first in a series of volumes of Steinberg’s selected writings and unpublished lectures, edited by his longtime associate Sheila Schwartz. The volume also includes a book review debunking psychoanalytic interpretation of the master’s work, a light-hearted look at Michelangelo and the medical profession and, finally, the shortest piece Steinberg ever published.