Michael Speransky: Statesman of Imperial Russia 1772–1839

"خودکامگی تعدیل شده توسط ترور". با این کار خیر، کنجکاوی متوسط ​​در مورد دولت تزارها برآورده شد و به نظر می رسید نیازی به بررسی بیشتر در این موضوع نیست. در ظاهر، توجیهی برای چنین تعریفی وجود داشت: بسیاری از حاکمان متحمل مرگ خشونت آمیز شده بودند و استبداد بین سال های 1725 تا 1905 اندکی کاهش یافت. تصوری که توسط مسافران، مورخان و روزنامه نگاران، و همچنین توسط خود روسیه ایجاد شد. روشنفکران ناراضی این بودند که واقعاً هیچ چیز در روسیه تغییر نکرده است، استبداد در سال 1905 همان بود که پس از مرگ پتر کبیر در سال 1725 بود. و مدرنیزه شدن در روسیه از روزی که پیتر اول «دریچه ای به اروپا گشود» به وجود آمد. اما عقیده غالب این بود که چنین تغییراتی صرفاً بیرونی بوده و بر ساختار بنیادی دولت یا جامعه تأثیر نمی گذارد. /p>

"An autocracy tempered by assassination", clever foreigners used to say about the Russian empire in the 18th and 19th centuries. With this bon mot the average curiosity about the Tsars' government was satisfied and there seemed to be no need to look further into the matter. There was, on the surface of things, some justification for such a definition: many rulers had suffered violent death and little did the autocracy abate between 1725 and 1905. The impression created by travelers, by historians and journalists, as well as by Russia's own discontented intelligentsia was that nothing really ever changed in Russia, that the autocracy was the same in 1905 as it had been at the death of Peter the Great in 1725. Not that the outside world had remained ignorant of the efforts at reform, the changes, and the modernization wrought in Russia since the day Peter I had "cut a window into Europe. " But the prevailing opinion was that such changes as occurred were merely external and did not affect the fundamental structure of the government or of society.