Michael Oakeshott's skepticism

فیلسوف انگلیسی مایکل اوکشات (1901-1990) به عنوان محافظه‌کاری شناخته می‌شود که عقل‌گرایی جاه‌طلبانه فلسفی و ایدئولوژی‌های سیاسی کلان قرن بیستم را به این دلیل که هیچ ایده‌ای انسانی در نهایت پایه‌های قابل اعتمادی ندارد، رد کرد. در عوض، او سنت و عادت را به عنوان راهنمای زندگی اخلاقی و سیاسی پذیرفت. در این کتاب، آریه بوتوینیک گزارشی اصلی از شکاکیت اوکشات در مورد مبانی ارائه می دهد، روایتی که به تازگی وحدت اندیشه او را آشکار می کند.

بوتوینیک استدلال می کند که، علی رغم محافظه کاری عملگرایانه اوکشات، او همه چیز را رد می کند. استقبال از پروژه های فکری او را به دوستی با فردگرایی لیبرال و متحد آنچه که به ضدبنیادگرایی پست مدرن تبدیل می شد تبدیل کرد. شکاکیت اوکشات حتی به طور متناقضی به شکاکیت در مورد خود شک گرایی نیز کشیده شد و بهتر است به عنوان یک «آگنوستیک تعمیم یافته» توصیف شود. اگر به درستی تصور و ترجمه شود، این ادم گرایی در نهایت به عرفان تبدیل می شود که پلی می شود که فلسفه و دین را به هم پیوند می دهد. بوتوینیک این استراتژی تفسیر را توضیح و توسعه می دهد و سپس نشان می دهد که چگونه رشته های مختلف اندیشه اوکشات را در فلسفه دین، متافیزیک، معرفت شناسی، نظریه سیاسی، فلسفه هویت شخصی، فلسفه حقوق و فلسفه تاریخ روشن و متحد می کند. /p>

The English philosopher Michael Oakeshott (1901-1990) is known as a conservative who rejected philosophically ambitious rationalism and the grand political ideologies of the twentieth century on the grounds that no human ideas have ultimately reliable foundations. Instead, he embraced tradition and habit as the guides to moral and political life. In this book, Aryeh Botwinick presents an original account of Oakeshott's skepticism about foundations, an account that newly reveals the unity of his thought.

Botwinick argues that, despite Oakeshott's pragmatic conservatism, his rejection of all-embracing intellectual projects made him a friend to liberal individualism and an ally of what would become postmodern antifoundationalism. Oakeshott's skepticism even extended paradoxically to skepticism about skepticism itself and is better described as a "generalized agnosticism." Properly conceived and translated, this agnosticism ultimately evolves into mysticism, which becomes a bridge linking philosophy and religion. Botwinick explains and develops this strategy of interpretation and then shows how it illuminates and unifies the diverse strands of Oakeshott's thought in the philosophy of religion, metaphysics, epistemology, political theory, philosophy of personal identity, philosophy of law, and philosophy of history.