Michael Oakeshott and Leo Strauss: The Politics of Renaissance and Enlightenment

این کتاب اندیشه‌های مایکل اوکشات و لئو اشتراوس را مقایسه می‌کند و میل اوکشات برای رنسانس فردیت شاعرانه را با بازیابی جهان‌شمولی روشنگری فلسفی توسط اشتراوس وارد گفتگو می‌کند. مک ایلوین با شروع درک متعارف این متفکران به عنوان صداهای مهم محافظه‌کاری قرن بیستم، تعهدات عمیق‌تر و رادیکال‌تر آن‌ها را به نقاط بالای دستاوردهای بشری و نگرانی‌های مشترکشان در مورد سرنوشت میراث‌های سنتی در مدرنیته، نقش و معنای تاریخ ردیابی می‌کند. ، مقصود و معنای فلسفه سیاسی و مسئله سیاست و دین. این کتاب در بیان مواضع اوکشات و اشتراوس به عنوان بخشی از نزاع شعر و فلسفه به اوج خود می رسد و پیامدهای مداوم تفکر آنها را در قالب پرسش های عمیق معنوی و سیاسی مطرح شده توسط متفکران مدرن مانند هابز، هگل، نیچه آشکار می کند. و هایدگر و منتهی به شخصیت های بنیادی تمدن غرب از جمله آگوستین مقدس و سقراط.

This book compares the thought of Michael Oakeshott and Leo Strauss, bringing Oakeshott’s desire for a renaissance of poetic individuality into dialogue with Strauss’s recovery of the universality of philosophical enlightenment. Starting from the conventional understanding of these thinkers as important voices of twentieth-century conservatism, McIlwain traces their deeper and more radical commitments to the highpoints of human achievement and their shared concerns with the fate of traditional inheritances in modernity, the role and meaning of history, the intention and meaning of political philosophy, and the problem of politics and religion. The book culminates in an articulation of the positions of Oakeshott and Strauss as part of the quarrel of poetry and philosophy, revealing the ongoing implications of their thinking in terms of the profound spiritual and political questions raised by modern thinkers such as Hobbes, Hegel, Nietzsche and Heidegger and leading back to foundational figures of Western civilization including St. Augustine and Socrates.