Metrics of Sensory Motor Coordination and Integration in Robots and Animals: How to Measure the Success of Bioinspired Solutions with Respect to their Natural Models, and Against More ‘Artificial’ Solutions?

این کتاب بر یک موضوع مهم در مطالعه عوامل فیزیکی، چه طبیعی و چه مصنوعی تمرکز دارد: مدل سازی کمی هماهنگی حسی-حرکتی.
با اتخاذ یک رویکرد جدید، چارچوب علمی مشترکی را برای هر دو سیستم هوشمند تعریف می کند. طراحی شده توسط مهندسان و کسانی که به طور طبیعی تکامل یافته اند. به این ترتیب به پذیرش گسترده یک رویکرد کمی و قابل انکار دقیق در مطالعه علمی هوش و شناخت «تجسم یافته» کمک می‌کند. بیش از 70 سال پس از کتاب معروف نوربرت وینر سایبرنتیک: یا کنترل و ارتباطات در حیوانات و ماشین (1948)، به نظر می‌رسد که رباتیک، هوش مصنوعی و علوم زیستی به سمت یک مدل مشترک از چیزی که می‌توانیم آن را «علم هوشمند تجسم یافته» بنامیم، همگرا می‌شوند. /عوامل شناختی'. این کتاب برای جامعه بین‌رشته‌ای از محققان، فن‌آوران و کارآفرینانی که در مرزهای رباتیک و هوش مصنوعی، علوم اعصاب و علوم عمومی زندگی و مغز کار می‌کنند، جالب است.

This book focuses on a critical issue in the study of physical agents, whether natural or artificial: the quantitative modelling of sensory–motor coordination.
Adopting a novel approach, it defines a common scientific framework for both the intelligent systems designed by engineers and those that have evolved naturally. As such it contributes to the widespread adoption of a rigorous quantitative and refutable approach in the scientific study of ‘embodied’ intelligence and cognition. More than 70 years after Norbert Wiener’s famous book Cybernetics: or Control and Communication in the Animal and the Machine (1948), robotics, AI and life sciences seem to be converging towards a common model of what we can call the ‘science of embodied intelligent/cognitive agents’. This book is interesting for an interdisciplinary community of researchers, technologists and entrepreneurs working at the frontiers of robotics and AI, neuroscience and general life and brain sciences.