Metaphor in European Philosophy after Nietzsche: An Intellectual History

وقتی فردی در علوم انسانی با استعاره ای روبرو می شود، تفسیر آن استعاره تحت سلطه زبان شناسی شناختی یا فلسفه اروپایی پسا کانتی است. هر یک از این سنت ها دیدگاه متفاوتی در مورد چگونگی ایجاد معانی استعاره دارند. اما امروزه در ایدئولوژی سیاسی، معانی استعاره به سرعت در حال تغییر است. سؤال دیگر این نیست که معنا چگونه ایجاد می شود، بلکه این است که چگونه معنا تغییر می کند. یکی از راه‌های گره‌گشایی مفروضات ما درباره استعاره، بازبینی یک لحظه کلیدی در تکامل آن است. در این مطالعه روشن و تحریک آمیز، اندرو هاینز تاریخچه ای فکری از تأثیر برداشت فردریش نیچه از استعاره بر فلسفه اروپایی و اینکه چگونه این مفهوم زیربنای چالش های تفسیری کلیدی در فرهنگ و سیاست معاصر است، ارائه می دهد.

اندرو هاینز مدرس فلسفه های جهان در دانشگاه SOAS لندن و پژوهشگر Thyssen در مرکز روابط فرهنگی انگلیس و آلمان در دانشگاه کوئین مری لندن است. او یکی از سردبیران مجله تاریخچه ایده‌ها است.

When one encounters a metaphor in the Humanities, the interpretation of that metaphor is dominated by either cognitive linguistics or post-Kantian European philosophy. Each of these traditions holds a differing view of how the meanings of metaphors are created. But today, in political ideology, the meanings of metaphors are rapidly shifting. The question is no longer, how is meaning created, but how meaning shifts. One of the ways to untangle our assumptions about metaphor is to revisit a key moment in its evolution. In this lucid and provocative study, Andrew Hines provides an intellectual history of the influence of Friedrich Nietzsche's conception of metaphor on European philosophy and how that conception underpins key interpretative challenges in contemporary culture and politics.

Andrew Hines is Lecturer in World Philosophies at SOAS University of London and the Thyssen Research Fellow at the Centre for Anglo-German Cultural Relations at Queen Mary University of London. He is a contributing editor of the Journal of the History of Ideas Blog.