Metaphor and Analogy in the Sciences

\"علم اشیاء خود را می سازد\": آیا این یک استعاره است؟ به هر حال لزوماً به این معنا نیست که واقعیت از قبل وجود ندارد. فقط این که در وهله آخر آن دیگری است که ما نه حد و مرزش را می دانیم و نه رقم و فقط از طریق ساخت و سازهایی که از آن می سازیم به آن دسترسی داریم. یا به تعبیر نشانه شناختی که از چارلز اس. پیرس وام گرفته شده است، جهان «شیء پویا» است که تنها از طریق «اشیاء بی واسطه» که خود را در نشانه ها نشان می دهند، در علم دخالت می کند. و حتی در این صورت، انتخاب اصطلاح «فوری» کاملاً خوشایند نیست: بهتر است در مورد «اشیاء واسطه» صحبت کنیم، زیرا درک آنها به واسطه شرایطی است که ادراک به عنوان زبانی که آن را بیان می‌کند، از آن ناشی می‌شود. ترجیحی که به برخی ساختارها نسبت به سایر سازه ها اعطا می شود، ناشی از نارضایتی جزئی در تصور یک شی پویا از طریق یک یا آن شی واسطه است. این سرکشی که فرد را وادار به تسلیم ساختن می‌کند، مستقیماً از واقعیت، از شی پویا، ناشی نمی‌شود، بلکه از ساخت‌های دیگر می‌آید. باز هم، این بدان معنا نیست که واقعیت وجود ندارد، بلکه به این معناست که آن فقط «گفته»، تأیید و اعتراض می کند، تا جایی که در قالبی خاص، توسط ابزارهای معین، به زبانی معین مورد پرسش قرار می گیرد. حتی اگر سرکش به نظر برسد، شی پویا فقط از طریق ساخت دیگری مداخله می کند. انسان، نه طبیعت، در مورد شکل مورد نظر، ابزار و زبانی که باید اتخاذ شود، تصمیم می گیرد.

"Science constructs its objects": is this a metaphor? It does not necessarily mean anyway that the real does not pre-exist. Only that in the final instance it is the Other, of which we know neither the limits nor the figure and to which we only have access through the constructions we make of it. Or, in semiotic terms borrowed from Charles S. Peirce, the world is the 'dynamic object' that intervenes in science only through the 'immediate objects' that manifest themselves in signs. And even then the choice of the term 'immediate' is not entirely felicitous: it would be better to talk of 'mediated objects', since their conception is mediated by the conditions from which perception as weIl as the language that expresses it derive. The preference bestowed on certain constructions over others results from the slighter recalcitrance in imagining a dynamic object through one or another mediated object. This recalcitrance that prompts one to surrender constructions does not come directly from the real, from the dynamic object, but from other constructions. Again, this does not mean that reality does not ex ist, but that it only 'speaks', confirms and objects, to the extent that it is being questioned within a certain form, by certain instruments, in a certain language. Even if it appears recalcitrant, the dynamic object intervenes only through another construction. Man, not nature, decides on the form to be considered, the instruments and language to be adopted.