Metallopharmaceuticals I: DNA Interactions

ترکیبات غیر آلی زمینه زیادی را برای طراحی عوامل جدید و درمانی فراهم می کند. استفاده گسترده از کمپلکس های فلزی پارامغناطیس به عنوان عوامل کنتراست موثر برای تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (به عنوان مثال Gd) نشان می دهد که سمیت فلزات را می توان از طریق انتخاب مناسب لیگاندها به خوبی کنترل کرد. هدف‌گیری موفق رادیوایزوتوپ‌ها دوباره به طراحی لیگاند و وضعیت اکسیداسیون فلز بستگی دارد. کمپلکس‌های بیسموت و طلا مدت‌هاست که در پزشکی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما اخیراً پیشرفت‌هایی در درک اساس مولکولی مکانیسم عمل آنها حاصل شده است. زمینه های جدید با پتانسیل بالینی شامل استفاده از پلی اکسومتالات ها و فولرن ها به عنوان عوامل ضد ویروسی و کمپلکس های وانادیوم به عنوان تقلید کننده انسولین است.

Inorganic compounds offer much scope for the design of novel and therapeutic agents. The widespread use of paramagnetic metal complexes as effective contrast agents for magnetic resonsance imaging (e.g. Gd) demonstrates that the toxicity of metals can be finely controlled via the approriate choice of ligands. The successful targeting of radioisotopes again depends on ligand design and metal oxidation state. Bismuth and gold complexes have long been used in medicine but only recently have advances been made in understanding the molecular basis of their mechanism of action. New areas with clinical potential include the use of polyoxometallates and fullerenes as antiviral agents and vanadium complexes as insulin mimetics.