Mental Health Care and National Health Insurance: A Philosophy of and an Approach to Mental Health Care for the Future

انجمن های دفن رومی ها اساساً برنامه های بیمه گروهی خصوصی بودند. صندوق های حفاظتی اصناف قرون وسطی نیز همینطور بود. عمدتاً از طریق تلاش‌های اتحادیه‌های کارگری، تا سال 1968 بیش از دو سوم نیروی کار در صنعت ایالات متحده تحت پوشش طرح‌های گروهی بیمه عمر و سلامت قرار می‌گرفت که عمدتاً (به عنوان مزایای جانبی) توسط کارفرمایان ارائه می‌شد. امروزه این نسبت حتی بیشتر شده است و ایجاد بیمه سلامت ملی با حمایت دولت در تالارهای کنگره مورد بحث قرار گرفته است. مراقبت های پزشکی کامل برای شهروندان، با متخصصان بهداشتی که به طور کلی یا جزئی توسط یک سازمان دولتی حقوق می گیرند، اکنون در بسیاری از کشورها، از جمله کشورهای اروپای شرقی، بیشتر کشورهای مشترک المنافع بریتانیا (از جمله استرالیا، کانادا، و نیوزیلند)، چندین کشور استاندارد است. کشورهای آمریکای لاتین، یونان، ترکیه، سوئد و البته چین، اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی. طرح جایگزین اصلی، که در آن دولت برای مراقبت های خصوصی بازپرداخت می کند، توسط چندین کشور غربی دیگر از جمله نروژ، دانمارک، اتریش، آلمان غربی و اسپانیا به کار گرفته می شود. هر دوی این روش‌های پوشش دولتی برای گروه‌های خاصی در ایالات متحده وجود دارد: روش اول برای پرسنل نظامی، کهنه‌سربازان مرتبط با خدمات یا بی‌معنا، و بیماران روانی فقیر. دومی برای کسانی که تحت اصلاحیه 1965 قانون تامین اجتماعی تحت پوشش قرار می گیرند. با این حال، بیشتر بیمه های درمانی در ایالات متحده خصوصی هستند و بیشتر آنها به صورت گروهی عمل می کنند.

The burial societies of the Romans were, essentially, private group insurance programs. So were the protection funds of medieval guilds. Largely through the efforts of labor unions, by 1968 more than two-thirds of the labor force in U.S. industry was covered by group life and health insurance plans mostly provided (as fringe benefits) by employers. Today the proportion is even higher, and the establishment of national health insurance, to be sponsored by government, is being debated in the halls of Congress. Complete medical care for the citizenry, with health professionals partly or wholly salaried by a government agency, is now standard in many coun­ tries, including those of eastern Europe, most of the British commonwealth (including Australia, Canada, and New Zealand), several Latin American countries, Greece, Turkey, Sweden, and of course China, the USSR, and eastern Europe. The major alternative scheme, in which the government provides reimbursement for private care, is employed by several other West­ ern nations, including Norway, Denmark, Austria, West Germany, and Spain. Both of these methods of government coverage exist for certain groups in the United States: the former for military personnel, service-connected or impecunious veterans, and the indigent mentally ill; the latter for those cov­ ered under the 1965 amendment to the Social Security Act. However, most health insurance in the United States is private, much of it operating on a group basis.