Mensch und Erzählung: Helmuth Plessner, Paul Ricœur und die literarische Anthropologie

مردم به طور طبیعی در داستان‌ها و با داستان‌ها زندگی می‌کنند. او با داستان ها مشخص می کند که چه کسی یا چه چیزی است و چه کسی یا چیست. این مطالعه به بررسی مبانی و کارکردهای انسان‌شناختی و نظری-نظری انسان‌شناختی و کارکردهای داستان‌سرایی با استفاده از آمیختگی نظام‌مند انسان‌شناسی فلسفی هلموت پلسنر با نظریه روایی پل ریکور و رویکردهای ادبی-نظری کنونی می‌پردازد. تحلیل تصاویر انسان در ادبیات (پسا) مدرن و معاصر نشان می دهد که تلاش برای شناسایی افراد و درک ناپذیری درک شده نیز بر اشکال و شیوه های تخصیص روایت منعکس شده در ادبیات تأثیر می گذارد - و در نهایت روایتی غیرعادی تولید می کند. /p>

Der Mensch lebt von Natur aus in und mit Geschichten. Mit Erzählungen bestimmt er, als wer oder was er sich denkt und wer oder was er ist. Den damit verbundenen anthropologischen und subjektivitätstheoretischen Grundlagen und Funktionen des Erzählens geht die Untersuchung anhand einer systematischen Verschränkung der Philosophischen Anthropologie Helmuth Plessners mit der Erzähltheorie Paul Ricœurs sowie aktuellen literaturtheoretischen Ansätzen nach. Dabei zeigen Analysen zu Menschenbildern in Literaturen der (Post-)Moderne und Gegenwart, dass sich die jeweils vorgenommenen Bestimmungsversuche ebenso wie die wahrgenommenen Unergründlichkeiten auch auf die literarisch reflektierten Formen und Aneignungsweisen des Narrativen auswirken – und schließlich ein exzentrisches Erzählen erzeugen.