Mendel's Ark: Biotechnology and the Future of Extinction

آیا انقراض باید برای همیشه باشد؟ با تسریع بحران انقراض جهانی، محافظان و سیاست گذاران به طور فزاینده ای از بیوتکنولوژی های پیشرفته مانند شبیه سازی تولید مثل، واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و بیوانفورماتیک در تلاش فوری برای نجات گونه ها استفاده می کنند.

آرک مندل پیامدهای اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی استفاده از این ابزارها را برای حفاظت از حیات وحش در نظر می گیرد. با تکیه بر منابعی از علمی تا علمی تخیلی، بر داستان هایی که درباره انقراض می گوییم و معانی که به طبیعت و فناوری نسبت می دهیم تمرکز دارد.

استفاده از بیوتکنولوژی در حفاظت، ترسیم مجدد مرزهای بین حیوانات و ماشین‌ها، طبیعت و مصنوعات، و زندگی و مرگ است. بنابراین، لفاظی‌ها و شیوه‌های جدید انقراض، پیامدهای قابل‌توجهی برای بیابان و جامعه خواهد داشت. میزان درگیر شدن ما به طور جمعی با جنبه‌های غیرعادی و خارق‌العاده حفاظت از بیوتکنولوژی، مرزها و اخلاقیات تمایل ما برای بازگرداندن جهان‌های گمشده را شکل خواهد داد.

Does extinction have to be forever? As the global extinction crisis accelerates, conservationists and policy-makers increasingly use advanced biotechnologies such as reproductive cloning, polymerase chain reaction (PCR) and bioinformatics in the urgent effort to save species.

Mendel's Ark considers the ethical, cultural and social implications of using these tools for wildlife conservation. Drawing upon sources ranging from science to science fiction, it focuses on the stories we tell about extinction and the meanings we ascribe to nature and technology.

The use of biotechnology in conservation is redrawing the boundaries between animals and machines, nature and artifacts, and life and death. The new rhetoric and practice of de-extinction will thus have significant repercussions for wilderness and for society. The degree to which we engage collectively with both the prosaic and the fantastic aspects of biotechnological conservation will shape the boundaries and ethics of our desire to restore lost worlds.