Menachem Begin: The Battle for Israel's Soul

مناخیم بگین که توسط رقیب بزرگ خود بن گوریون به عنوان یک فاشیست مورد تحقیر قرار می گیرد، مورد احترام طبقه فرودست اسرائیل، اولین اسرائیلی برنده جایزه صلح نوبل، یهودی مغرور اما نه یک یهودی متعارف، پیچیده و بحث برانگیز بود. بگین که در سال 1913 در لهستان به دنیا آمد، از تحسین کنندگان جوان رویزیونیست صهیونیست زئو ژابوتینسکی بود و به زودی به رهبر جنبش بتار ژابوتینسکی تبدیل شد. بگین که یک سخنور قدرتمند و شخصیت عمومی مسحورکننده بود، در سال 1940 توسط شوروی زندانی شد، در سال 1942 به ارتش آزاد لهستان پیوست و مدت کوتاهی پس از آن به عنوان یک سرباز لهستانی وارد فلسطین شد. با پیوستن به شبه نظامی زیرزمینی ایرگون در سال 1943، او فوراً به دلیل بمباران تأسیسات نظامی بریتانیا و سایر اقدامات خشونت‌آمیز توسط این سازمان به شهرت رسید.

حزب سیاسی هروت با گرایش راست بگین که عمداً از دولت جدید اسرائیل کنار گذاشته شد، به یکی از صحنه‌های اصلی تبدیل شد. از مخالفان دولت های تحت سلطه کارگر بن گوریون و جانشینان او، تا اینکه پیروزی غافلگیرکننده پارلمانی ائتلاف سیاسی او در سال 1977 او را به نخست وزیری رساند. بگین در سال 1979 با استقبال از انور سادات، رئیس جمهور مصر در اسراییل و امضای معاهده صلح با وی در چمنزار کاخ سفید، کاری را انجام داد که پیشینیانش نتوانستند انجام دهند. ارتباط او با یهودیان اتیوپیایی و \"مردم قایق\" ویتنامی مورد تحسین جهانی قرار گرفت و تصمیم او برای بمباران رآکتور هسته ای عراق در سال 1981 اکنون به عنوان اقدامی از آینده نگری شجاعانه تلقی می شود. اما تهاجم فاجعه بار به لبنان برای پایان دادن به گلوله باران شهرهای شمالی اسرائیل توسط ساف، همراه با رو به زوال سلامتی وی و مرگ همسرش، باعث شد که بگین در سال 1983 استعفا دهد. او نه سال بعد را در انزوا مجازی گذراند تا اینکه در سال 1992 درگذشت. بگین نه در کنار نخست وزیران اسرائیل، بلکه در کنار رفقای ایرگون که در مبارزه برای ایجاد خانه ملی یهودیان که او زندگی خود را وقف آن کرده بود، به خاک سپرده شد. زندگی‌نامه ادراکی دانیل گوردیس به ما بینش جدیدی از یک شخصیت سیاسی قابل توجه می‌دهد که تأثیرش هم در اسرائیل و هم در سراسر جهان همچنان محسوس است.
 
این عنوان بخشی از مجموعه «برخورد یهودیان» است.