Memory, Music, Manuscripts: The Ritual Dynamics of Kōshiki in Japanese Sōtō Zen

Kōshiki (مراسم بودایی) متعلق به مجموعه آیینی مشترک بودیسم ژاپنی است که با اعتقاد به سرزمین خالص تندای در اواخر قرن دهم آغاز شد و به تمام مکاتب بودایی از جمله سوتو ذن گسترش یافت. قرن سیزدهم در حافظه، موسیقی، نسخه‌های خطی، مایکل مرس به طرز ظریفی مطالعه دست‌نوشته‌های پیشامدرن و چاپ‌های چوبی را با کار میدانی قوم‌نگاری ترکیب می‌کند تا تحولات تاریخی موسیقی بسیار برجسته را روشن کند <. مراسم span>kōshiki که توسط روحانیون Sōtō Zen انجام می شود. او نشان می‌دهد که چگونه تغییرات آیینی اغلب توسط عواملی خارج از بافت آیینی به خودی خود شکل می‌گیرد - برای مثال، علایق سازمانی، تصاویر زندگی‌نامه‌ای در حال تکامل از راهبان برجسته، یا تغییرات در حافظه فرهنگی یک تبار خاص. مطالعه دقیق او در مورد دنیای جذاب کوشیکی در سوتو ذن، بودیسم را به عنوان یک دین زنده و تأثیر متقابل آیین ها، آموزه ها، ادبیات، حافظه جمعی، فرهنگ مادی، روشن می کند. و موسیقی.

Mross به ویژه بعد صوتی را در آیین ها برجسته می کند. محققان بودایی و مطالعات آیینی، علیرغم اهمیت موسیقی برای بسیاری از متخصصان آیین و ارتباط نزدیک بین کسب تخصص آیینی و یادگیری آواز خواندن متون مقدس یا نواختن آلات موسیقی، عمدتاً مناظر صوتی آیین ها را نادیده گرفته اند. در واقع، روحانیون سوتو تلاش می‌کنند تا مهارت‌های آوازی خود را کامل کنند و کوشیکی و آواز خواندن متون مذهبی را به‌عنوان شیوه‌های حیاتی ذن و بیانی از بودا - شبیه به مراقبه نشسته ببینند.
نوآورانه و پیشگامانه، حافظه، موسیقی، دست نوشته ها اولین مطالعه عمیق kōshiki است. در ذن بودیسم و ​​اولین تک نگاری انگلیسی در مورد این ژانر مذهبی تأثیرگذار. یک وب‌سایت همراه با ضبط‌های ویدیویی از اجراهای منتخب kōshiki در https://searchworks.stanford.edu/view/dq109wp7548 در دسترس است.

Kōshiki (Buddhist ceremonials) belong to a shared ritual repertoire of Japanese Buddhism that began with Tendai Pure Land belief in the late tenth century and spread to all Buddhist schools, including Sōtō Zen in the thirteenth century. In Memory, Music, Manuscripts, Michaela Mross elegantly combines the study of premodern manuscripts and woodblock prints with ethnographic fieldwork to illuminate the historical development of the highly musical kōshiki rituals performed by Sōtō Zen clerics. She demonstrates how ritual change is often shaped by factors outside the ritual context per se―by, for example, institutional interests, evolving biographic images of eminent monks, or changes in the cultural memory of a particular lineage. Her close study of the fascinating world of kōshiki in Sōtō Zen sheds light on Buddhism as a lived religion and the interplay of ritual, doctrine, literature, collective memory, material culture, and music.

Mross highlights in particular the sonic dimension in rituals. Scholars of Buddhist and ritual studies have largely overlooked the soundscapes of rituals despite the importance of music for many ritual specialists and the close connection between the acquisition of ritual expertise and learning to vocalize sacred texts or play musical instruments. Indeed, Sōtō clerics strive to perfect their vocal skills and view kōshiki and the singing of liturgical texts as vital Zen practices and an expression of buddhahood―similar to seated meditation.

Innovative and groundbreaking, Memory, Music, Manuscripts is the first in-depth study of kōshiki in Zen Buddhism and the first monograph in English on this influential liturgical genre. A companion website featuring video recordings of selected kōshiki performances is available at https://searchworks.stanford.edu/view/dq109wp7548.