دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Melhores poemas Álvares de Azevedo
دانلود کتاب بهترین اشعار آلوارس د آزودو
مشخصات کتاب
Melhores poemas Álvares de Azevedo
ویرایش: [1ª ed.]
نویسندگان: Álvares de Azevedo
سری:
ISBN (شابک) : 9788526019164
ناشر: Global Editora
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 142
زبان: Portuguese
فرمت فایل : AZW3 (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 866 Kb
قیمت کتاب (تومان) : 51,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Melhores poemas Álvares de Azevedo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بهترین اشعار آلوارس د آزودو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب بهترین اشعار آلوارس د آزودو
آلوارس د آزودو ایده یک نابغه را در بین معاصران خود به یادگار گذاشت که مرگ زودرس او در سن 20 سالگی مانع از تحقق کامل امکانات او شد. تقریباً یک قرن بعد، ماریو دو آندراده بازگشت تا نبوغ شاعر را تمجید کند، «نه نبوغی که با صبر طولانی به دست می‌آید، بلکه نابغه مستقل، به اصطلاح خودانگیخته، قادر به خلق اثری مهیب». خودانگیختگی بدون شک یکی از ویژگی‌های برجسته شاعر سائوپائولو بود که حتی بدون رسیدن به نبوغ، اثری مهیب از خود به جای گذاشت که نوعی خلاصه‌ای از دغدغه‌ها و خواسته‌های رمانتیک‌های جوان ۱۸۵۰ بود. آن نگرانی ها چه بود؟ در وهله اول، عشق، نزدیکی بین دو جنس، با اخلاق سفت و سخت مردسالارانه دشوار و حتی مانع شد. بنابراین، عمل ساده و انسانی دوست داشتن، گاه در آثار شاعر ما، چه در سطح اجتماعی و چه در سطح روانشناختی، نوعی تجاوز به خود می گرفت. آزودو در چندین شعر خود، تملک جنسی در خواب را به عنوان عالی ترین تحقق عشق ایده آل می کند. عشق همیشه با وحشیانه ترین احساسات مرتبط بود. این یکی از نگرش‌های زیبای عصر بود که اغلب با لحظات بدبینی و تلخی، تقریباً همیشه الهام‌بخش کتاب‌آمیز، فرسوده می‌شد. آلوارس د آزودو، احساساتی و تا حدودی ساده لوح، ادبیات خود را با سموم ظریفی که از آثار بایرون تلخ، موسه مالیخولیایی، لئوپاردی بدبین تقطیر شده بود، مست کرد. خوشبختانه، او در خود یک ضد قدرتمند، حس شوخ طبعی تحسین برانگیز داشت، که او را به تمسخر حتی مرگ سوق داد، همانطور که در شعر "شاعر در حال مرگ"، توسعه یافته "در روح رک ترین شوخی"، همانطور که آنتونیو کاندیدو در مقدمه اشاره می کند. Álvares de Azevedo، 150 سال پس از مرگش، هنوز هم قادر است خواننده را به حرکت درآورد و مسحور کند. بیشتر از این از شاعر چه بخواهیم؟
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Álvares de Azevedo deixou entre os seus contemporâneos a ideia de um gênio, cuja morte prematura, aos 20 anos de idade, impediu a plena realização de suas possibilidades. Quase um século depois, Mário de Andrade voltava a exaltar a genialidade do poeta, "não do gênio atingível através das paciências compridas, mas do gênio independente, por assim dizer espontâneo, capaz de criar uma obra formidável". A espontaneidade foi, sem dúvida, um dos traços marcantes do poeta paulista, que mesmo sem atingir a genialidade, deixou uma obra formidável, espécie de súmula das inquietações e desejos dos jovens românticos de 1850. Quais eram essas inquietações? Em primeiro lugar o amor, a aproximação entre os sexos, dificultada e até obstruída pela rígida moral patriarcal. Assim, o simples e humano ato de amar assumia, por vezes, um sentido de transgressão, muito presente na obra do nosso poeta, seja no plano social, seja no psicológico. Em vários de seus poemas, Azevedo idealiza a posse sexual em sonho como a realização suprema do amor. O amor estava sempre ligado ao mais desbragado sentimentalismo. Era uma das atitudes bonitas da época, frequentemente corroída por momentos de cinismo e amargura, quase sempre de inspiração livresca. Sentimental e um tanto ingênuo, Álvares de Azevedo intoxicou a sua literatura com os venenos sutis destilados das obras do amargo Byron, do melancólico Musset, do pessimista Leopardi. Ainda bem que tinha em si mesmo um contraveneno poderoso, o seu admirável senso de humor, que o levava a zombar até da morte, como no poema "O Poeta Moribundo", desenvolvido "na craveira da mais franca piada", como observa Antonio Candido no prefácio. Álvares de Azevedo, 150 anos depois de sua morte, continua capaz de comover e encantar o leitor. O que mais pedir a um poeta?
