Meir Kahane: The Public Life and Political Thought of an American Jewish Radical

زندگی و سیاست یک فعال یهودی آمریکایی که ابزارهای رادیکال و خشونت آمیز را برای بقای یهودیان موعظه می کرد


میر کاهانه در میان سیاست های رادیکال ضد فرهنگ به بلوغ رسید و به یک مبارز تبدیل شد. صدای اعتراض علیه لیبرالیسم یهودی کاهانه در سال 1968 اتحادیه دفاع یهودیان را تأسیس کرد و اعلام کرد که یهودیان باید به هر وسیله ای که لازم باشد از خود محافظت کنند. او در سال 1971 به اسرائیل مهاجرت کرد و در آنجا KACH، یک حزب سیاسی افراطی ملی‌گرا و نژادپرست را تأسیس کرد. او در سال 1990 در اثر ترور جان خود را از دست داد. انتقاد او از لیبرالیسم، و استفاده او از "گرامر نژاد" به عنوان ابزاری برای ترویج غرور یهودی. او نظریه کاهانه در مورد خشونت را به عنوان مکانیزمی برای تضمین امنیت یهودیان مورد بحث قرار می دهد و چگونگی تبدیل صهیونیسم او از حمایت پرشور از اسرائیل به این باور که پروژه صهیونیستی شکست خورده است را بررسی می کند. مجید بررسی می کند که چگونه سنت و متون کلاسیک یهودی عمیقاً بر اندیشه کاهان در مراحل بعدی زندگی تأثیر گذاشته است، و استدلال می کند که میراث ماندگار کاهانه نه در حرفه اسرائیلی او بلکه در چالشی است که او در برابر لیبرالیسم و ​​پروژه همسان سازی تشکیلات یهودی آمریکایی پس از جنگ ایجاد کرد.

این کتاب برجسته نشان می‌دهد که چگونه کاهانه یک شخصیت اصلی آمریکایی بود، کسی که رادیکالیسم چپ مبارز را به عنوان اصل بقای یهودیان پذیرفت.

The life and politics of an American Jewish activist who preached radical and violent means to Jewish survival

Meir Kahane came of age amid the radical politics of the counterculture, becoming a militant voice of protest against Jewish liberalism. Kahane founded the Jewish Defense League in 1968, declaring that Jews must protect themselves by any means necessary. He immigrated to Israel in 1971, where he founded KACH, an ultranationalist and racist political party. He would die by assassination in 1990. Shaul Magid provides an in-depth look at this controversial figure, showing how the postwar American experience shaped his life and political thought.

Magid sheds new light on Kahane’s radical political views, his critique of liberalism, and his use of the “grammar of race” as a tool to promote Jewish pride. He discusses Kahane’s theory of violence as a mechanism to assure Jewish safety, and traces how his Zionism evolved from a fervent support of Israel to a belief that the Zionist project had failed. Magid examines how tradition and classical Jewish texts profoundly influenced Kahane’s thought later in life, and argues that Kahane’s enduring legacy lies not in his Israeli career but in the challenge he posed to the liberalism and assimilatory project of the postwar American Jewish establishment.

This incisive book shows how Kahane was a quintessentially American figure, one who adopted the radicalism of the militant Left as a tenet of Jewish survival.