Medien und die soziale Konstruktion von Zeit: Über die Vermittlung von gesellschaftlicher Zeitordnung und sozialem Zeitbewußtsein

انقلاب‌ها و جنگ‌ها این روزها روی پرده سینما رخ می‌دهد - حداقل اگر برخی از مقاله‌نویسان و مقاله‌نویسان را باور کنیم. تلویزیون سریع‌ترین جنبش‌های سیاسی و نظامی را تحت «حرکت آهسته» خود قرار می‌دهد، «همیشه آنجاست» و رویدادها را بدون اینکه قابل درک‌تر کند، در آرشیو نگه می‌دارد. دوره ای که در آن این اثر خلق شد با سطح ناشناخته قبلی پخش زنده مشخص می شد که به نظر می رسید ناشی از رویدادهای واقعی باشد اما شاید بیشتر اثر تحولات رسانه ای باشد. «مجموعه تلویزیونی لحظات تاریخی» انقلاب آلمان شرقی و تحولات اروپای شرقی هنوز به پایان نرسیده بود، زمانی که این تصاویر تلویزیونی جایگزین تصاویر تلویزیونی بعدی و به مراتب کمتر دلپذیر از بغداد و اسرائیل شد. سرنگونی در اروپای شرقی و جنگ دوم خلیج فارس بحثی عمومی را برانگیخت که دیگر حول محور قدرت روانی و سیاسی رسانه ها نمی چرخید. تا حدی که قبلاً ناشناخته بود، بعد زمانی رسانه مورد توجه قرار گرفت. موضوع دیگر «بلیتزکریگ» طرف‌های متخاصم نبود، بلکه «بلیتزکریگ» رسانه‌ها و «اطلاعات بی‌درنگ» برنامه‌های زنده «گزارش‌ها» بود. در هر دو «رویداد رسانه‌ای»، رسانه‌های رادیویی پخش ویژه را به عنوان یک اصل قرار دادند، حتی اگر تصاویر و اظهارات خود «در کانون» گاهی تار باقی بمانند. سرعت به اصل گزارش تبدیل شد و رسانه هایی که به دلایل فنی به نظر نمی رسید با این سرعت همگام شوند، از گزارش زنده سایرین خبر می دادند. بسیاری از گزارش‌های پیشینه در رسانه‌های مکتوب دیگر به رویدادهای سیاسی-نظامی نمی‌پردازند، بلکه اساساً به مشکلات نظری رسانه‌ای می‌پردازند.

Revolutionen und Kriege finden heutzutage auf dem Bildschirm statt - zumindest wenn man manchen Feuilletonisten und Essayisten Glauben schenken will. Das Fern­ sehen nimmt noch die schnellsten politischen und militärischen Bewegungen unter seine "Zeitlupe", ist "immer dabei" und hält Ereignisse im Archiv griffbereit, ohne sie deshalb schon begreifbarer zu machen. Die Zeit, in der diese Arbeit entstand, war durch ein zuvor unbekanntes Maß an Rundfunk-Liveberichterstattung geprägt, die scheinbar durch reale Ereignisse verursacht wurde, vielleicht aber eher ein Effekt der medialen Entwicklung war. Die "Fernseh-Serie historischer Momente" der ostdeut­ schen Revolution und des Umbruchs in Osteuropa war noch nicht abgeschlossen, als diese Fernsehbilder schon von den nächsten, weitaus weniger erfreulichen aus Bagdad und Israel verdrängt wurden. Der Umsturz in Osteuropa und der zweite Golfkrieg haben in der Öffentlichkeit eine Diskussion ausgelöst, die sich nicht mehr nur um die psychische und politische Wirkungsmacht der Medien drehte. In vorher nicht bekanntem Maße rückte die Zeit­ dimension der Medien ins Blickfeld. Nicht mehr der "Blitzkrieg" der kriegführenden Parteien, sondern der "Blitzkrieg der Medien" und die "Echtzeit-Information" der Live-"Reportagen" wurden thematisiert. Bei beiden "Medienereignissen" erhoben die Rundfunkmedien die Sondersendung zum Prinzip, auch wenn Bilder und Aussagen selbst "im Brennpunkt" mitunter unscharf blieben. Geschwindigkeit wurde zur Maxime der Berichterstattung, und die Medien, die aus technischen Gründen dieses Tempo scheinbar nicht mithalten konnten, berichteten über die Live-Berichterstattung der anderen. Viele Hintergrundberichte der Printmedien beschäftigten sich nicht mehr mit den politisch-militärischen Ereignissen, sondern im Grunde mit medientheo­ retischen Problemen.