Medical Thinking: The Psychology of Medical Judgment and Decision Making

تصمیم گیری فعالیت اصلی پزشک است. هر روز در مطب پزشکان در سراسر جهان، بیماران علائم و شکایات خود را توصیف می کنند، در حالی که پزشکان معاینات را انجام می دهند، دستور آزمایش می دهند و بر اساس این داده ها تصمیم می گیرند که چه کاری اشتباه است و چه کاری باید انجام شود. اگرچه ممکن است این فرآیند حتی برای پزشکان در هم پیچیده به نظر برسد، اما هر مرحله در این توالی نیاز به قضاوت بالینی ماهرانه دارد. پزشکان باید تصمیم بگیرند: کدام علائم مهم است، آیا آزمایش‌های آزمایشگاهی باید انجام شود، چگونه موارد مختلف داده‌های بالینی باید ترکیب شوند، و در نهایت، کدام یک از چندین درمان (از جمله عدم انجام کاری) نشان داده شده است. اگرچه بسیاری از اطلاعات مورد استفاده در تصمیم گیری بالینی عینی هستند، اما ارزش های پزشک (به عنوان مثال، اعتقاد به اینکه تسکین درد مهم تر از اعتیاد احتمالی به داروهای مسکن است) و ذهنیت به همان اندازه که بخشی از فرآیند بالینی است. یافته های عینی تست های آزمایشگاهی در سال‌های اخیر، هم پزشکان و هم روان‌شناسان دریافته‌اند که تصمیم‌های مدیریت بیمار نه تنها ذهنی هستند، بلکه احتمالی نیز هستند (اگرچه این همیشه آشکارا تأیید نمی‌شود). وقتی پزشکان استدلال می کنند که یک عمل نسبتاً ایمن است زیرا نرخ مرگ و میر آن تنها 1٪ است، حداقل به طور ضمنی اعتراف می کنند که نتیجه تصمیم آنها بر اساس احتمال است.

Decision making is the physician's major activity. Every day, in doctors' offices throughout the world, patients describe their symptoms and com­ plaints while doctors perform examinations, order tests, and, on the basis of these data, decide what is wrong and what should be done. Although the process may appear routine-even to the physicians in­ volved-each step in the sequence requires skilled clinical judgment. Physicians must decide: which symptoms are important, whether any laboratory tests should be done, how the various items of clinical data should be combined, and, finally, which of several treatments (including doing nothing) is indicated. Although much of the information used in clinical decision making is objective, the physician's values (a belief that pain relief is more important than potential addiction to pain-killing drugs, for example) and subjectivity are as much a part of the clinical process as the objective findings of laboratory tests. In recent years, both physicians and psychologists have come to realize that patient management decisions are not only subjective but also prob­ abilistic (although this is not always acknowledged overtly). When doc­ tors argue that an operation is fairly safe because it has a mortality rate of only 1 %, they are at least implicitly admitting that the outcome of their decision is based on probability.