Medical Benefit And The Human Lottery: An Egalitarian Approach to Patient Selection

اخلاق‌شناسان، فیلسوفان اخلاق و تحلیل‌گران سیاست‌های اجتماعی مدت‌هاست در مورد اینکه چگونه باید تصمیم بگیریم چه کسی با منابع کمیاب و نجات‌بخش نجات یابد، بحث کرده‌اند، در حالی که نمی‌توان همه را نجات داد. اغلب ادعا می شود که نجات افراد جوان تر عادلانه تر است و سن یک ملاحظات اخلاقی در چنین تصمیمات غم انگیزی است. منفعت پزشکی باید به حداکثر برسد و انتخاب نهایی باید با هدف به حداقل رساندن تأثیر آلوده کننده شانس باشد. این ادعاها توسط داف آر. وارینگ در فواید پزشکی و قرعه‌کشی انسان، یکی از معدود کتاب‌هایی که تلاش می‌کند دفاعی پایدار از انتخاب تصادفی بیمار داشته باشد، به چالش کشیده است. این کتاب اخلاق و فلسفه سیاسی را در رویکرد جدید و برابری طلبانه سختگیرانه خود در انتخاب بیمار برای اعضای قابل پیوند ترکیب می کند. Waring به این سوال می پردازد که آیا ما باید بین زندگی ها بر اساس شانس های منصفانه یا بهترین نتایج را انتخاب کنیم. او استدلال می کند که معیارهای انتخاب نهایی باید بر اساس شانس های منصفانه باشد که فرصت ها را در مقابل بهترین نتایج برابر می کند. هدف دفاع او از برابری طلبی «سرسخت» نشان دادن این است که انتخاب تصادفی از طریق قرعه کشی می تواند هم انسانیت مشترک و هم ارزش برابر زندگی ها را تأیید کند. تصور انتخاب بیمار از طریق قرعه‌کشی در اخلاق زیستی خوب عمل نکرده است و برخی آن را یک توهین اخلاقی می‌دانند. وارینگ استدلال می کند که قرعه کشی انتخاب انسانی ممکن است نه آنقدر خام باشد و نه از نظر اخلاقی غیرعادی باشد که برخی تصور می کنند. در واقع، می‌تواند منعکس کننده مفهومی آشنا از برابری به عنوان یک آرمان سیاسی و اخلاقی باشد. این تصور از بسیاری از تفاوت‌های غیرقابل انکار بین بیماران انتزاعی می‌شود و ادعا می‌کند که منابع کمیاب باید با این فرض اصولی تخصیص داده شود که زندگی هر یک از آنها به همان اندازه ارزش پس انداز دارد. این کتاب همچنین به دلیل نقد برخی از مفاهیم سودمند اخیر از مزایای پزشکی که می تواند تأثیری با سوگیری سنی بر بیماران مسن داشته باشد، قابل توجه است. سپس وارینگ علیه رویکردهای پیشرو و مبتنی بر سن معاصر برای انتخاب بیمار بحث می‌کند. او روشی را بررسی می‌کند که انتخاب تصادفی از طریق قرعه‌کشی می‌تواند اخلاق برابری‌خواهانه او را در مواردی که نامزدهای پیوند واجد شرایط هر یک از آستانه‌ای از سطح آستانه‌ای از مزایای پزشکی آینده‌نگر عبور کرده‌اند که با مشورت دموکراتیک تعیین شده است را تأیید کند. رام کردن شانس با قرعه کشی انسانی به عنوان واضح ترین وسیله برای تضمین فرصت برابر دفاع می شود. با انجام این کار، وارینگ استدلال می کند که ما به اصل نگرانی یکسان و احترام به بیانی ریشه ای می پردازیم: بالاتر از یک آستانه غیرمقایسه ای از مزایای پزشکی، هر نامزد می تواند ادعای برابری برای زندگی داشته باشد.

Bioethicists, moral philosophers and social policy analysts have long debated about how we should decide who shall be saved with scarce, lifesaving resources when not all can be saved. It is often claimed that it is fairer to save younger persons and that age is an ethically relevant consideration in such tragic decisions. Medical benefit should be maximized and final selection should aim to minimize the contaminating influence of chance. These claims are challenged by Duff R. Waring in Medical Benefit and the Human Lottery, one of the few books that attempts a sustained defence of random patient selection. This book combines ethics and political philosophy in its novel and strict egalitarian approach to patient selection for transplantable organs. Waring addresses the question of whether we should choose between lives on the basis of fair chances or best outcomes. He argues that final selection criteria should be based on fair chances that equalize opportunity as opposed to best outcomes. His defence of "hardy" egalitarianism aims to show that random selection by lottery can affirm both a common humanity and the equal value of lives. The notion of patient selection by lottery has not fared well in bioethics and has been regarded by some as a moral affront. Waring argues that a human selection lottery may be neither as crude nor as ethically anomalous as some have supposed. Indeed, it can reflect a familiar conception of equality as a political and moral ideal. This conception abstracts from many undeniable differences between patients and claims that scarce resources should be allocated on the principled assumption that each of their lives is equally worth saving. The book is also notable for its critiques of some recent utilitarian notions of medical benefit which can have an age-biased impact on elderly patients. Waring then argues against the leading, contemporary age-based approaches to patient selection. He explores the way random selection by lottery can affirm his egalitarian ethos in cases where eligible transplant candidates have each passed a threshold level of prospective medical benefit that has been set by democratic deliberation. Taming chance with a human lottery is defended as the most lucid means of ensuring equal opportunity. In so doing, Waring argues that we give the principle of equal concern and respect a radical expression: above a noncomparative threshold of medical benefit, each candidate can have an equal claim to life.