Mediators and Drugs in Gastrointestinal Motility II: Endogenous and Exogenous Agents

این جلد تأکید بیشتری بر واسطه‌های درون‌زا حرکت روده دارد تا داروهایی که برای درمان بیماران مبتلا به اختلال تحرک استفاده می‌شوند. از این نظر، این کتاب شبیه بسیاری از کتاب‌های دیگر در زمینه گوارش است، زیرا در حالی که تنها تعداد نسبتاً کمی از داروها واقعاً برای درمان منطقی مفید هستند، داده‌های بسیار زیادی در مورد عوامل عصبی و هورمونی تنظیم‌کننده حرکت مجرای گوارشی موجود است. علاوه بر این، باید در نظر گرفت که برخی از داروهایی که می‌توان به طور معمول برای اصلاح تحرک اختلال در سیستم گوارشی استفاده کرد، توسط ترکیبات درون‌زای خالص یا کمی تغییر یافته (مانند کوله سیستوکینین، اکتاپپتید C ترمینال آن و سرولئین) نشان داده می‌شوند و آسان است. پیش بینی می شود که تعداد آنها در آینده نزدیک افزایش یابد. ساير داروها صرفاً آنتاگونيست مواد فيزيولوژيكي هستند كه روي گيرنده‌هاي خاصي اثر مي‌گذارند (مانند بلوكرهاي H هيستامين 2 و تركيبات شبه افيوني). انفجار واقعی تحقیقات در این زمینه و تخصص افراطی که اغلب با استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های بسیار پیچیده مرتبط است احتمالاً به تعداد بیشتری از متخصصان نیاز دارد تا برخی از زمینه‌های بسیار خاص را از هر دو بخش آناتومیک (اسفنکتر تحتانی مری، معده، پیلور) پوشش دهند. روده کوچک و بزرگ) و یک دیدگاه بیوشیمیایی (هورمون ها، هورمون های کاندید، مواد فعال موضعی، انتقال دهنده های عصبی و غیره).

This volume places more emphasis on endogenous mediators of gut motility than on drugs used to treat patients with deranged motility. In this respect it resembles most other books on gastroenterology, for while only a relatively small number of drugs are really useful for a rational therapy, a tremendous amount of data is available on neural and hormonal factors regulating the motility of the alimentary canal. Moreover, it must be considered that some of the drugs which can routinely be employed to modify deranged motility of the digestive system are represented by pure or slightly modified endogenous compounds (e. g. , cholecystokinin, its C­ terminal octapeptide and caerulein), and it is easy to foresee that their number is destined to increase in the near future. Other drugs are simply antagonists of physiological substances acting on specific receptors (e. g. , histamine H -blockers 2 and opioid compounds). The real explosion of research in this field and the extreme specialization often connected with the use of very sophisticated techniques and methodologies would probably have required a larger number of experts to cover some very specific fields from both an anatomical (lower esophageal sphincter, stomach, pylorus, small and large intestine) and a biochemical (hormones, candidate hormones, locally active substances, neurotransmitters etc. ) point of view.