Media Archaeology and Intermedial Performance: Deep Time of the Theatre

این کتاب رویکردهای باستان‌شناختی رسانه‌ای به تئاتر و واسطه‌گری را توسعه می‌دهد. به عنوان یک هنر قدیمی، تئاتر همیشه از رسانه های "جدید" استقبال کرده است. سازندگان تئاتر برای ایجاد جلوه‌های نمایشی و توهم‌های نوری آماده بودند تا تکنیک‌ها و فن‌آوری‌های روز را با هم ترکیب کنند و با این کار دانش علمی مکانیک، اپتیک و صدا را برای تماشاگران زنده به طور بازیگوش کاوش و رواج دادند. این کتاب این رابطه آشکار اما اغلب نادیده گرفته شده بین تحولات رسانه ای و تاریخ تئاتر میانی را برجسته می کند. نویسندگانی که در اینجا گردآوری شده‌اند، با در نظر گرفتن تأثیر متقابل بین نمایش‌های میانی کنونی و آثار باستان‌شناختی آن‌ها، رویکردهای رسانه‌ای قدیمی و اغلب فراموش شده و فناوری‌های تئاتر را بازبینی می‌کنند. این باستان شناسی کمتر به عنوان کشف گذشته ای فراموش شده درک می شود تا ایجاد رابطه ای فعال بین گذشته و حال. نویسندگان به‌جای اینکه بقایای باستان‌شناسی را به‌عنوان نشانه‌هایی از گذشته‌ای تکه‌تکه‌شده‌ای که باید حفظ شود، تلقی کنند، بر بازگشت گذشته در زمان حال تأکید می‌کنند، اما در ظاهری متفاوت و اجرایی.

This book develops media archaeological approaches to theatre and intermediality. As an age-old art form, theatre has always embraced ‘new’ media. To create theatrical effects and optical illusions, theatre makers were ready to integrate state-of-the-art technics and technologies, and by doing so they playfully explored and popularized scientific knowledge on mechanics, optics and sound for live audiences. This book highlights this obvious but often overlooked relation between media developments and the history of intermedial theater. By considering the interplay between present intermedial performances and their archaeological traces, the authors assembled here revisit old and often forgotten media approaches and theatre technologies. This archaeology is understood less as the discovery of a forgotten past than as the establishment of an active relationship between past and present. Rather than treating archaeological remains as representative tokens of a fragmented past that need to be preserved, the authors stress the return of the past in the present, but in a different, performative guise.