Measurement: Its Concepts, Theories and Problems

کارل برکا سال‌ها در برخی از مسائل اصلی نظریه علوم کار کرده است. برکا یک منطق‌دان، یک ریاضی‌دان، یک دانش‌آموز دقیق علوم فیزیکی و علوم اجتماعی، و منتقد تیزبین اما دلسوز فلسفه‌های علم در این قرن، به این رساله در مورد اندازه‌گیری هم تسلط فنی و هم در زمینه تاریخی خود می‌پردازد. حساسیت ما از تحلیل دقیق او از پیشینیانش، به ویژه هلمهولتز، کمپل، هولدر، بریگمن، کمپ، همپل، و استیونز، و از معاصرانش مانند برایان الیس و همچنین پاتریک ساپس و جی ال زینس قدردانی می کنیم. موضوعاتی که باید روشن شوند آشنا هستند اما همچنان نگران‌کننده هستند: چگونه می‌توان انتقال مفهومی از طبقه‌بندی به معیار را توجیه کرد. چگونه می توان راه هایی را برای ارائه درک کمی از یک مفهوم کیفی کشف کرد. در واقع چگونه می توان شور و شوق گالیله را "اندازه گیری آنچه قابل اندازه گیری است و تلاش برای قابل اندازه گیری آنچه که هنوز نیست" درک کرد و در نتیجه کنترل کرد.

For many years, Karel Berka has worked at some of the central problems of the theory of the sciences. At once a logician, a mathematician, a careful student of the physical sciences and the social sciences, and a sharp but sympathetic critic of the major philosophies of science in this century, Berka brings to this treatise on measurement both his technical mastery and his historical sensitivity. We appreciate his careful analysis of his predecessors, notably Helmholtz, Campbell, Holder, Bridgman, Camap, Hempel, and Stevens, and of his contemporaries such as Brian Ellis and also Patrick Suppes and J. L. Zinnes. The issues to be clarified are familiar but still troubling: how to justify the conceptual transition from classification to a metric; how to explore ways to provide a quantitative understanding of a qualitative concept; indeed how to understand, and thereby control, the Galilean enthusiasm "to measure what is measurable and to try to render measurable what is not so as yet".