MCQs in Medicine

سالمندان آکادمیک همیشه به دنبال یک معیار هدفمند و قابل سنجش بهبود یافته از پیری بیولوژیکی در انسان هستند تا جایگزین مقیاس غیرفیزیولوژیکی و دلخواه «سال‌های زنده مانده» شوند. MCQ ممکن است نزدیکترین چیزی باشد که ما تاکنون به این جام مقدس رسیده ایم. تسهیلات یک فرد با تنظیم و پاسخگویی به MCQها، نسل های پزشکی را با اطمینان بیشتر از سال ها از هم جدا می کند. من فقط سپاسگزارم که در دوره ای کمتر سختگیرانه اما شاید بیشتر «جنتلمنانه» آموزش دیدم. اگر کسی با ناخن‌های تمیز و تمیز در برابر یک ممتحن حاضر شد و متن‌های امتحان مقاله‌های باسوادی بود که با قلم فواره‌ای نوشته می‌شد، شما در آن حضور داشتید - یا اینطور به نظر می‌رسید. در 20 سال گذشته، ما به سمت ارزیابی دقیق تر و دقیق تر دانش و درک پزشکی دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در حال تکامل بوده ایم. این فرآیند با تکامل چیزی که اکنون به ظاهر فراگیر MCQ است، نمونه‌ای از آن است. هنگامی که در ابتدا به عنوان معیارهای عینی و قابل سنجش دانش بالینی ارائه شد، MCQها موضوع تحقیر قرار گرفتند - چگونه می توانند هنر پزشکی را ارزیابی کنند - مناطق خاکستری تصمیم گیری بالینی؟ با این حال، آنها به سرعت بر این شک و تردید ضد غرق غلبه کردند و من معتقدم که تأثیری فراتر از محدوده محدود سنجش شایستگی داشته اند. آنها باعث شده اند یا حداقل به تغییر رویکردی دقیق تر، به جرأت می توان گفت علمی تر به پزشکی بالینی کمک کرده اند.

Academic geriatnclans are always looking for an improved objective, quantifiable measure of biological ageing in humans to replace that unphysiological and arbitrary scale 'years survived'. The MCQ may be the nearest we have come yet to achieving this Holy Grail. An individual's facility with the setting and answering of MCQs separates the medical genera­ tions more surely than years. I am only grateful I was educated in a less rigorous but perhaps more 'gentlemanly' era. If one appeared before an examiner neatly dressed with clean finger nails and the examination scripts were literate essays written in fountain pen then you were in - or so it seemed. For the past 20 years we have been evolving towards much more objective and rigorous assessment of knowledge and understanding of medicine of both undergraduate and postgraduate students. This process has been exemplified by the evolution of what is now the seemingly ubiquitous MCQ. When initially presented as objective and quantifiable measures of clinical knowledge MCQs were the subject of scorn - how could they assess the art of medicine - the grey areas of clinical decision making? However they very rapidly overcame this antediluvian scepticism and I believe they have had an effect well beyond the limited area of competence measurement. They have induced or at the very least contributed to a shift towards a more rigorous, dare one say more scientific, approach to clinical medicine.