دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Anna Munster
سری: Interfaces: Studies in Visual Culture
ISBN (شابک) : 1584655577, 9781584655572
ناشر: Dartmouth
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 253
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Materializing New Media: Embodiment in Information Aesthetics به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تحقق رسانه های جدید: تجسم در زیبایی شناسی اطلاعات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آنا مانستر در «مادیسازی رسانههای جدید» یک تبارشناسی زیباییشناختی جایگزین برای فرهنگ دیجیتال ارائه میکند. مانستر با اجتناب از زیباییشناسی دکارتی غالب که دیجیتال را با بیجسم، بیشکل و بیمکان همسو میکند، به دنبال «مادیسازی» فرهنگ دیجیتال با نشان دادن این است که زیباییشناسی آن تجربهی بدنی را دوباره پیکربندی کرده و مادیت را دوباره درک کرده است. موضوعات او از آزمایشهای هنری در رابطهای بدن-رایانه گرفته تا تأثیری که تعامل فیزیکی و شرایط ژئوپلیتیکی بر تولید هنر و فرهنگ رسانهای جدید دارد، متغیر است. او استدلال میکند که رسانههای جدید، مادیات، ادراک و شیوههای هنری اکنون به طور متقابل «زیباییشناسی اطلاعات» را تشکیل میدهند. زیباییشناسی اطلاعات به شیوههای جدید درگیری حسی مربوط میشود که در آن فضاهای توزیعشده و تغییرات زمانی نقشهای حیاتی ایفا میکنند. در تجزیه و تحلیل آزمایشهایی که هنر رسانهای جدید با مادی بودن فضا و زمان انجام میدهد، مانستر نشان میدهد که چگونه رسانههای جدید بدن ما و دیگران را در فرهنگ اطلاعات جهانی تغییر دادهاند. «مادهسازی رسانههای جدید» نیازمند بررسی مجدد نقشهای بدن و تأثیر در ارتباط آنها با رمزهای مجازی و انتزاعی اطلاعات است. این یک رویکرد غیر خطی به زیبایی شناسی و تاریخ هنر مبتنی بر مفهوم "تاخوردگی" ارائه می دهد که می تواند انواع خاصی از نزدیکی ها و ادامه ها را در فواصل زمانی (به ویژه بین باروک و دیجیتال) تشخیص دهد. در نهایت، فرهنگ دیجیتال را از طریق منطق دیفرانسیل و نه باینری تجزیه و تحلیل می کند. این به نویسنده این امکان را می دهد که بر عادت آینده نگری غلبه کند، که تا به حال تحلیل های هنر و فرهنگ رسانه های جدید را با مشکل مواجه کرده است. فناوری اکنون به عنوان پیشی گرفتن از بدن انسان تلقی نمی شود، بلکه به طور مداوم آن را دوباره پیکربندی می کند و آن را تشکیل می دهد.
In "Materializing New Media", Anna Munster offers an alternative aesthetic genealogy for digital culture. Eschewing the prevailing Cartesian aesthetic that aligns the digital with the disembodied, the formless, and the placeless, Munster seeks to "materialize" digital culture by demonstrating that its aesthetics have reconfigured bodily experience and reconceived materiality. Her topics range from artistic experiments in body-computer interfaces to the impact that corporeal interaction and geopolitical circumstances have on producing new media art and culture. She argues that new media, materiality, perception, and artistic practices now mutually constitute "information aesthetics". Information aesthetics is concerned with new modes of sensory engagement in which distributed spaces and temporal variation play crucial roles. In analyzing the experiments that new media art performs with the materiality of space and time, Munster demonstrates how new media has likewise changed our bodies and those of others in global information culture. "Materializing New Media" calls for a re-examination of the roles of both body and affect in their relation to the virtual and to abstract codes of information. It offers a non-linear approach to aesthetics and art history based on a concept of "folding" that can discern certain kinds of proximities and continuations across distances in time (in particular between the Baroque and the digital). Finally, it analyzes digital culture through a logic of the differential rather than of the binary. This allows the author to overcome a habit of futurism, which until now has plagued analyses of new media art and culture. Technology is now not seen as surpassing the human body but continually reconfiguring it and constitutive of it.