Marshall McLuhan and Northrop Frye: Apocalypse and Alchemy

مارشال مک‌لوهان و نورتروپ فرای دو تن از شخصیت‌های فرهنگی مرکزی کانادا، همکاران و رقبا هستند که زندگی حرفه‌ای‌شان با هماهنگی عجیبی پیش می‌رفت، حتی در زمانی که تعامل فکری آنها متضاد بود. شاعر، رمان نویس، مقاله نویس و فیلسوف B.W. پاو که با هر دوی این روشنفکران مهیب و تأثیرگذار درس خوانده است، کاوشی از زندگی و کار آنها در مارشال مک لوهان و نورتروپ فرای: آخرالزمان و کیمیاگری ارائه می‌کند.

پاوه وجود را در نظر می‌گیرد. از یک سنت رویایی منحصر به فرد از اومانیسم کانادایی است و استدلال می کند که مک لوهان و فرای رویکردهای پربار اما مکمل را برای مطالعه ادبیات و تعامل گسترده تر با فرهنگ نشان می دهند. پاو با بررسی پاسخ‌های شیوا، اما اغلب اسیدی آنها به یکدیگر، مناقشات علمی و درگیری‌های شخصی را که بین آن‌ها درگرفت، و به‌ویژه اشتراکات بزرگ در نوشته‌ها و زندگی‌نامه‌هایشان را آشکار می‌کند. پاو با استفاده از مصاحبه‌ها، نامه‌ها، دفترچه‌ها و متون منتشر شده‌شان، کیمیاگری جدیدی از اندیشه‌های خود ارائه می‌کند که در آن ویژگی‌های فلسفی مک‌لوهان «رسانه پیام است» و «رمز بزرگ» فرای را با هم ترکیب می‌کند.

Marshall McLuhan and Northrop Frye are two of Canada’s central cultural figures, colleagues and rivals whose careers unfolded in curious harmony even as their intellectual engagement was antagonistic. Poet, novelist, essayist and philosopher B.W. Powe, who studied with both of these formidable and influential intellectuals, presents an exploration of their lives and work in Marshall McLuhan and Northrop Frye: Apocalypse and Alchemy.

Powe considers the existence of a unique visionary tradition of Canadian humanism and argues that McLuhan and Frye represent fraught but complementary approaches to the study of literature and to the broader engagement with culture. Examining their eloquent but often acid responses to each other, Powe exposes the scholarly controversies and personal conflicts that erupted between them, and notably the great commonalities in their writing and biographies. Using interviews, letters, notebooks, and their published texts, Powe offers a new alchemy of their thought, in which he combines the philosophical hallmarks of McLuhan’s “The medium is the message” and Frye’s “the great code.”