Marketing ist eine Wissenschaft …: … und die Erde eine Scheibe? über Wunderwaffen und Zahlengläubigkeit in Werbung, Marktforschung & Co.

تقریباً سالانه 30 میلیارد یورو برای بازاریابی در آلمان هزینه می شود. اما تصمیم‌گیرندگان بودجه اغلب با تردیدهایی عذاب می‌دهند: آیا داده‌ها و حقایق مورد استفاده واقعاً مبنای درستی برای تصمیم‌گیری هستند؟ آیا آنها می توانند به قول خود عمل کنند؟ یا اینکه اساس بازاریابی واقعا نرم، در حال فروپاشی و کمتر از آن چیزی است که همه ما فکر می کنیم، امن است؟

این کتاب به طرز طنزآمیزی آینه ای برای صنعت بازاریابی است. هاینو هیلبیگ، مشاور بازاریابی باتجربه و دانشمند آموزش دیده، از موارد مشخصی استفاده می کند تا نشان دهد که بازاریابی در کجاها در مفروضات شبه علمی گرفتار شده است. مثال‌ها از برنامه‌ریزی رسانه‌ها، تحقیقات بازار، شبکه‌های اجتماعی می‌آیند و اجازه ندهید روندهای جدیدتر مانند کلان داده و بازاریابی عصبی از بین بروند. نویسنده با استفاده از مقایسه های ساده و استنتاج های منطقی، روشن می کند که این رفتار می تواند منجر به چه اشتباهات ویرانگری شود. یک «انتقاد سیستمی» نوک تیز و مفرح با خود تمسخر و بدون انگشت نشان دادن!

​Fast 30 Milliarden Euro werden in Deutschland jährlich für Marketing ausgegeben. Aber oft quälen die Budget-Entscheider Zweifel: Sind die herangezogenen Daten und Fakten auch wirklich die richtige Entscheidungsgrundlage? Können sie halten, was sie versprechen? Oder ist das Fundament des Marketings in Wirklichkeit wachsweich, bröckelig und weniger gesichert, als wir alle denken?

Dieses Buch hält der Marketing-Branche humorvoll den Spiegel vor. Heino Hilbig, erfahrender Marketing-Berater und ausgebildeter Wissenschaftler, zeigt anhand konkreter Fälle, an welchen Stellen sich das Marketing in pseudowissenschaftliche Annahmen verrannt hat. Die Beispiele stammen aus Mediaplanung, Marktforschung, sozialen Netzwerken und lassen auch neuere Trends wie BigData und Neuromarketing nicht ungeschoren davonkommen. Der Autor macht anhand einfacher Vergleiche und logischer Schlussfolgerungen deutlich, zu welchen verheerenden Fehlern dieses Verhalten führen kann. Eine pointierte und amüsante „Systemkritik“ mit Selbstironie und ohne erhobenen Zeigefinger!