Marina Tsvetaeva, l'éternelle insurgée

مارینا
تسوتاوا، یکی از بزرگترین شاعران روسی اواخر قرن بیستم، به همان اندازه که در شعرش سیل آسا و غیرقابل پیش‌بینی بود، از همان دوران کودکی نیاز به نوشتن و خشم او را بلعید. از دوست داشتن او که در سال 1892 به دنیا آمد، وقتی اولین مجموعه شعر خود را منتشر کرد، به سختی هجده سال داشت. سال بعد، او از روی هوس با سرژ افرون ازدواج کرد، دانش آموزی که در تمام عمرش به خاطر خیانت های متعدد، از پیش پا افتاده ترین تا با شکوه ترین خیانت ها، تمام عمر به او وابسته بود.< br>به این احساساتی. ماجراها به مصیبت های تاریخ اضافه می شوند: جنگ
1914 و سپس انقلاب روسیه در سال 1917 او را از سرژ جدا کرد، که داوطلبان ارتش سفید را در مخالفت با بلشویک ها گرد آورد.
در طول نابسامانی های جنگ داخلی او را از دست می دهد، اما او را به طور معجزه آسایی در مهاجرت می یابد - در آلمان، در چکسلواکی، در فرانسه.
در میان پناهندگان، مارینا احساس دو چندانی دارد. تبعید شد. او با امتناع از انتخاب طرف، هموطنان خود را از هر دو طرف بیگانه می‌کند، در حالی که سرژ تسلیم اغوای مأموران شوروی می‌شود و تصمیم می‌گیرد به اتحاد جماهیر شوروی بازگردد... آیا او شهامت پیوستن به او را خواهد داشت. آنجا؟ اگر او این فرار جدید را آغاز کند، آیا در کشور خود احساس یک
خارجی نخواهد کرد؟ این تعلیق تا پایان
غم انگیز این شورش ابدی دست نخورده باقی می ماند.
مارینا تسوتاوا که تحت تاثیر رویدادهای سیاسی قرار گرفته است به عنوان
نماد مبارزه شگفت انگیز و مضحک هنرمندی که اصرار دارد
آواز بخواند، ظاهر می شود. ایده‌های بزرگ، زیبایی‌های طبیعت و آموزش مرموز مرگ، در میان غوغای دنیای هذیان‌آور.

Aussi torrentueuse et imprévisible dans ses vers que dans sa vie, Marina
Tsvetaeva, un des plus grands poètes russes de la fin du XXe siècle,
est dévorée dés son plus jeune âge par le besoin d'écrire et la fureur
d'aimer. Née en 1892, elle a dix-huit ans à peine quand elle publie son
premier recueil de poèmes. L'année suivante, elle épouse, sur un coup de
tête, Serge Efron, un étudiant à qui elle restera attachée toute sa vie
à travers de multiples infidélités, des plus banales aux plus
glorieuses.
A ces aventures sentimentales s'ajoutent les épreuves de l'histoire : la
guerre de 1914 puis la Révolution russe de 1917 la séparent de Serge,
qui rallie les volontaires de l'armée blanche opposés aux bolcheviks.
Elle le perd de vue pendant les désordres de la guerre civile, mais le
retrouve, par miracle, dans l'émigration - en Allemagne, en
Tchécoslovaquie, en France.
Parmi les réfugiés, Marina se sent doublement exilée. Refusant de
choisir son camp, elle se met à dos ses compatriotes des deux bords,
alors que Serge cède aux séductions des agents soviétiques et décide de
retourner en U.R.S.S... Aura-t-elle le courage de l'y rejoindre ? Si
elle se lance dans cette nouvelle équipée, ne se sentira-t-elle pas une
étrangère dans sa propre patrie ? Le suspens demeure entier jusqu'à la
fin tragique de cette éternelle insurgée.
Emportée par les événements politiques, Marina Tsvetaeva apparaît comme
un symbole du merveilleux et dérisoire combat de l'artiste qui s'obstine
à chanter les grandes idées, les beautés de la nature et le mystérieux
enseignement de la mort, au milieu des vociférations d'un monde en
délire.