Mapping the Differentiated Consensus of the Joint Declaration

این کتاب از بینش‌های زبان‌شناسی شناختی برای استدلال در مورد امکان اجماع متمایز بین کلیساهای جدا شده استفاده می‌کند. اعلامیه مشترک در مورد دکترین توجیه، که توسط فدراسیون جهانی لوتری و کلیسای کاتولیک روم در سال 1999 امضا شد، نشان‌دهنده برجسته جنبش جهانی قرن بیستم است. اعلام می کند که محکومیت های قرن شانزدهم مربوط به توجیه، آموزه های کلیسای شریک را محکوم نمی کند. برخی از منتقدان این توافق را رد می کنند و استدلال می کنند که اجماع متمایز شده در واقع یک اجماع نیست.

در این کتاب، یاکوب کارل ریندرکنشت نشان می‌دهد که نگاشت «آمیختگی‌های شناختی» آن ساختار می‌تواند توافق زیربنایی را در تضادهای الاهیاتی آشکار آشکار کند. او مواضع لوتری و کاتولیک در مورد گناه را در غسل تعمید یافتگان، به ویژه لوتری simul iustus et peccatorو اصرار کاتولیک مبنی بر اینکه هوس در غسل تعمید یافته گناه نیست، ردیابی می کند. او نشان می دهد که JDDJ این مواضع را با هم تطبیق می دهد، و بنابراین یک اجماع واقعاً متمایز ممکن است.

This book uses the insights of cognitive linguistics to argue for the possibility of differentiated consensus between separated churches. The Joint Declaration on the Doctrine of Justification, signed by the Lutheran World Federation and the Roman Catholic Church in 1999, represents the high water mark of the twentieth-century ecumenical movement. It declares that the sixteenth-century condemnations related to justification do not condemn the teachings of the partner church. Some critics reject the agreement, arguing that a consensus that is differentiated is not actually a consensus.

In this book, Jakob Karl Rinderknecht shows that mapping the "cognitive blends" that structure meaning can reveal underlying agreement within apparent theological contradictions. He traces Lutheran and Catholic positions on sin in the baptized, especially the Lutheran simul iustus et peccator and the Catholic insistence that concupiscence in the baptized is not sin. He demonstrates that the JDDJ reconciles these positions, and therefore that a truly differentiated consensus is possible.