Many Faces of Mulian: The Precious Scrolls of Late Imperial China

داستان مولیان که روح مادرش را از جهنم نجات می‌دهد، طی چندین قرن در چین به‌ویژه در ژانر بائوجوان (طومارهای گرانبها) به عنوان یک روایت تکامل یافته است. این ژانر، روایتی پروسیمتری در زبان عامیانه، اولین بار در حدود قرن چهاردهم پدیدار شد و به عنوان یک سنت زنده ماندگار شد. روستیسلاو برزکین در بررسی تکامل داستان مولیان تغییراتی را در ویژگی های ادبی و مذهبی این ژانر روشن می کند. او همچنین مطالبی را از دیگر اشکال ادبیات چینی و اجراهای مدرن بائوجوان بررسی می‌کند و تبدیل آن‌ها را از ابزار تبلیغ بودایی به تبلیغات فرقه‌ای به داستان‌سرایی آیینی عامیانه دنبال می‌کند. در نهایت، او ویژگی‌های خاص بائوجوان را به‌عنوان گونه‌ای از ادبیات نمایشی آشکار می‌کند که پایه‌های آن در سنت‌های ادبی متعدد است.

The story of Mulian rescuing his mother s soul from hell has evolved as a narrative over several centuries in China, especially in the baojuan (precious scrolls) genre. This genre, a prosimetric narrative in vernacular language, first appeared around the fourteenth century and endures as a living tradition. In exploring the evolution of the Mulian story, Rostislav Berezkin illuminates changes in the literary and religious characteristics of the genre. He also examines material from other forms of Chinese literature and from modern performances of baojuan, tracing their transformation from tools of Buddhist proselytizing to sectarian propaganda to folk ritualized storytelling. Ultimately, he reveals the special features of baojuan as a type of performance literature that had its foundations in multiple literary traditions.