Manual de despedidas

در براتیسلاوا در که در آن پژواک سوسیالیسم هنوز طنین انداز است، دو جفت دوست – کوارتت – ساعت ها در کافه وین – یا به قول خودشان کافه هینا – می گذرانند و شراب می نوشند و درباره ادبیات، دیوید لینچ، انسان و الهی صحبت می کنند. مسلح به کنایه‌های بی‌احترامی، از جدیت بیهوده یک شغل پایدار، از ریشه‌کن کردن کری که در میانشان جاری است، فرار می‌کنند. یکی از اعضای کوارتت زندگی آنها را به تصویر می کشد. این الزا، شخصیتی جذاب است که در محله پترژالکا به دام افتاده است، آن هزارتویی که به زمان دیگری لنگر انداخته است، جایی که پوچ و مزخرف در بین بلوک های آپارتمانی سیمانی ظاهر می شود و زخم های گذشته را تداعی می کند که واقعیت حال نامنظم او را تعیین می کند. برنده جایزه اتحادیه اروپا برای ادبیات، کتاب راهنمای خداحافظی یک کالویدوسکوپ است که در آن طنز، اعتراف، خاطره و انحراف باعث ایجاد روایتی توهم شده می شود که در آن جایی برای قطعیت وجود ندارد. جانا بنووا به گونه‌ای که گویی در قرن بیست و یکم شاهد تفسیری پراکنده و سورئال از سبکی غیرقابل تحمل هستی هستیم، آسیب‌پذیری نسلی را به تصویر می‌کشد که در خطر پایان سوسیالیسم شوروی بزرگ شده و به بزرگسالی در آرزوی آینده‌ای تبدیل شده است. هرگز نیامد.</ span>

En una Bratislava en la que aún reverberan los ecos del socialismo, dos parejas de amigos –el Cuarteto– pasan las horas en el Café Viena –o Café Hiena, como ellos lo llaman– bebiendo vino y conversando sobre literatura, David Lynch, lo humano y lo divino. Pertrechados de una ironía irreverente, huyen de la seriedad fútil de un empleo estable, del sordo desarraigo que los atraviesa. Una de las integrantes del Cuarteto retrata sus vidas. Es Elza, un personaje fascinante atrapado en el barrio de Petržalka, ese laberinto anclado a otro tiempo, donde el absurdo y el sinsentido asoman entre bloques de pisos de hormigó y evocan heridas pasadas que determinan la realidad de su errático presente. Ganadora del Premio de Literatura de la Unió Europea, Manual de despedidas es un caleidoscopio donde el humor, la confesió, el recuerdo y la digresió dan lugar a una narració alucinada en la que no caben certezas. Como si asistiéramos a una relec­tura fragmentaria y surrealista de La insoportable levedad del ser en pleno siglo XXI, Jana Benová retrata la vulnerabilidad de una generació que creció al albur del fin del socialismo soviético y se hizo adulta anhelando un futuro que nunca llegó.